Déclinaison / Conjugueur latin
rĕconpono - Diathèse active
(rĕconpono, rĕconponis, reconposui, rĕconponĕre, reconpositum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | rĕconpono |
| II sing. | rĕconponis |
| III sing. | rĕconponit |
| I plur. | rĕconponĭmus |
| II plur. | rĕconponĭtis |
| III plur. | rĕconponunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | rĕconponēbam |
| II sing. | rĕconponēbas |
| III sing. | rĕconponēbat |
| I plur. | rĕconponebāmus |
| II plur. | rĕconponebātis |
| III plur. | rĕconponēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | rĕconponam |
| II sing. | rĕconpones |
| III sing. | rĕconponet |
| I plur. | rĕconponēmus |
| II plur. | rĕconponētis |
| III plur. | rĕconponent |
| PARFAIT |
| I sing. | reconposui |
| II sing. | reconposuisti |
| III sing. | reconposuit |
| I plur. | reconposuĭmus |
| II plur. | reconposuistis |
| III plur. | reconposuērunt, reconposuēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | reconposuĕram |
| II sing. | reconposuĕras |
| III sing. | reconposuĕrat |
| I plur. | reconposuerāmus |
| II plur. | reconposuerātis |
| III plur. | reconposuĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | reconposuĕro |
| II sing. | reconposuĕris |
| III sing. | reconposuĕrit |
| I plur. | reconposuerĭmus |
| II plur. | reconposuerĭtis |
| III plur. | reconposuĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | rĕconponam |
| II sing. | rĕconponas |
| III sing. | rĕconponat |
| I plur. | rĕconponāmus |
| II plur. | rĕconponātis |
| III plur. | rĕconponant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | rĕconponĕrem |
| II sing. | rĕconponĕres |
| III sing. | rĕconponĕret |
| I plur. | rĕconponerēmus |
| II plur. | rĕconponerētis |
| III plur. | rĕconponĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | reconposuĕrim |
| II sing. | reconposuĕris |
| III sing. | reconposuĕrit |
| I plur. | reconposuerĭmus |
| II plur. | reconposuerĭtis |
| III plur. | reconposuĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | reconposuissem |
| II sing. | reconposuisses |
| III sing. | reconposuisset |
| I plur. | reconposuissēmus |
| II plur. | reconposuissētis |
| III plur. | reconposuissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | rĕconponĕ |
| II plur. | rĕconponĭte |
| FUTUR |
| II sing. | rĕconponĭto |
| III sing. | rĕconponĭto |
| II plur. | rĕconponitōte |
| III plur. | rĕconponunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| rĕconponens, entis |
| FUTUR |
| reconpositūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| rĕconponĕre |
| PARFAIT |
| reconposuisse |
| FUTUR |
| Singolare: | reconpositūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | reconpositūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | rĕconponendi |
| Datif: | rĕconponendo |
| Accusatif: | ad rĕconponendum |
| Ablatif: | rĕconponendo |
| SUPIN |
| reconpositum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:RECONPONO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|