Déclinaison / Conjugueur latin
rĕpugno - Diathèse active
(rĕpugno, rĕpugnas, repugnavi, rĕpugnāre, repugnatum)
verbe intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | rĕpugno |
| II sing. | rĕpugnas |
| III sing. | rĕpugnat |
| I plur. | rĕpugnāmus |
| II plur. | rĕpugnātis |
| III plur. | rĕpugnant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | rĕpugnābam |
| II sing. | rĕpugnābas |
| III sing. | rĕpugnābat |
| I plur. | rĕpugnabāmus |
| II plur. | rĕpugnabātis |
| III plur. | rĕpugnābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | rĕpugnābo |
| II sing. | rĕpugnābis |
| III sing. | rĕpugnābit |
| I plur. | rĕpugnabĭmus |
| II plur. | rĕpugnabĭtis |
| III plur. | rĕpugnābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | repugnavi |
| II sing. | repugnavisti |
| III sing. | repugnavit |
| I plur. | repugnavĭmus |
| II plur. | repugnavistis |
| III plur. | repugnavērunt, repugnavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | repugnavĕram |
| II sing. | repugnavĕras |
| III sing. | repugnavĕrat |
| I plur. | repugnaverāmus |
| II plur. | repugnaverātis |
| III plur. | repugnavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | repugnavĕro |
| II sing. | repugnavĕris |
| III sing. | repugnavĕrit |
| I plur. | repugnaverĭmus |
| II plur. | repugnaverĭtis |
| III plur. | repugnavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | rĕpugnem |
| II sing. | rĕpugnes |
| III sing. | rĕpugnet |
| I plur. | rĕpugnēmus |
| II plur. | rĕpugnētis |
| III plur. | rĕpugnent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | rĕpugnārem |
| II sing. | rĕpugnāres |
| III sing. | rĕpugnāret |
| I plur. | rĕpugnarēmus |
| II plur. | rĕpugnarētis |
| III plur. | rĕpugnārent |
| PARFAIT |
| I sing. | repugnavĕrim |
| II sing. | repugnavĕris |
| III sing. | repugnavĕrit |
| I plur. | repugnaverĭmus |
| II plur. | repugnaverĭtis |
| III plur. | repugnavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | repugnavissem |
| II sing. | repugnavisses |
| III sing. | repugnavisset |
| I plur. | repugnavissēmus |
| II plur. | repugnavissētis |
| III plur. | repugnavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | rĕpugna |
| II plur. | rĕpugnāte |
| FUTUR |
| II sing. | rĕpugnāto |
| III sing. | rĕpugnāto |
| II plur. | rĕpugnatōte |
| III plur. | rĕpugnanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| rĕpugnans, antis |
| FUTUR |
| repugnatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| rĕpugnāre |
| PARFAIT |
| repugnavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | repugnatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | repugnatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | rĕpugnandi |
| Datif: | rĕpugnando |
| Accusatif: | ad rĕpugnandum |
| Ablatif: | rĕpugnando |
| SUPIN |
| repugnatum |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:REPUGNO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|