Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | sancĭor |
| II sing. | sancīris, sancīre |
| III sing. | sancītur |
| I plur. | sancīmur |
| II plur. | sancimĭni |
| III plur. | sanciuntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | sanciēbar |
| II sing. | sanciebāris, sanciebāre |
| III sing. | sanciebātur |
| I plur. | sanciebāmur |
| II plur. | sanciebamĭni |
| III plur. | sanciebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | sancĭar |
| II sing. | sanciēris, sanciēre |
| III sing. | sanciētur |
| I plur. | sanciēmur |
| II plur. | sanciemĭni |
| III plur. | sancientur |
| PARFAIT |
| I sing. | sanctus o sancitus, –a, –um sum |
| II sing. | sanctus o sancitus, –a, –um es |
| III sing. | sanctus o sancitus, –a, –um est |
| I plur. | sancti o sanciti, –ae, –a sumus |
| II plur. | sancti o sanciti, –ae, –a estis |
| III plur. | sancti o sanciti, –ae, –a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | sanctus o sancitus, –a, –um eram |
| II sing. | sanctus o sancitus, –a, –um eras |
| III sing. | sanctus o sancitus, –a, –um erat |
| I plur. | sancti o sanciti, –ae, –a eramus |
| II plur. | sancti o sanciti, –ae, –a eratis |
| III plur. | sancti o sanciti, –ae, –a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | sanctus o sancitus, –a, –um ero |
| II sing. | sanctus o sancitus, –a, –um eris |
| III sing. | sanctus o sancitus, –a, –um erit |
| I plur. | sancti o sanciti, –ae, –a erimus |
| II plur. | sancti o sanciti, –ae, –a eritis |
| III plur. | sancti o sanciti, –ae, –a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | sancĭar |
| II sing. | sanciāris, sanciāre |
| III sing. | sanciātur |
| I plur. | sanciāmur |
| II plur. | sanciamĭni |
| III plur. | sanciantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | sancīrer |
| II sing. | sancirēris, sanxirēre |
| III sing. | sancirētur |
| I plur. | sancirēmur |
| II plur. | sancirēmini |
| III plur. | sancirentur |
| PARFAIT |
| I sing. | sanctus o sancitus, –a, –um sim |
| II sing. | sanctus o sancitus, –a, –um sis |
| III sing. | sanctus o sancitus, –a, –um sit |
| I plur. | sancti o sanciti, –ae, –a simus |
| II plur. | sancti o sanciti, –ae, –a sitis |
| III plur. | sancti o sanciti, –ae, –a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | sanctus o sancitus, –a, –um essem |
| II sing. | sanctus o sancitus, –a, –um esses |
| III sing. | sanctus o sancitus, –a, –um esset |
| I plur. | sancti o sanciti, –ae, –a essemus |
| II plur. | sancti o sanciti, –ae, –a essetis |
| III plur. | sancti o sanciti, –ae, –a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | sancīre |
| II plur. | sancimĭni |
| FUTUR |
| II sing. | sancītor |
| III sing. | sancītor |
| II plur. | – |
| III plur. | sanciuntor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| sanctus o sancitus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| sancīri |
| PARFAIT |
| Singolare: | sanctus o sancitus, –a, –um esse |
| Plurale: | sancti o sanciti, –ae, –a esse |
| FUTUR |
| sanctum esse o sancitum esse |
| GERUNDIVO |
| sanciendus, –a, –um |
| SUPIN |
| sanctu o sancitu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:SANCIOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
