Déclinaison / Conjugueur latin
sarcŭlor - Diathèse passive
(sarcŭlo, sarcŭlas, sarculavi, sarcŭlāre, sarculatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | sarcŭlor |
| II sing. | sarcŭlāris, sarcŭlāre |
| III sing. | sarcŭlātur |
| I plur. | sarcŭlāmur |
| II plur. | sarcŭlamĭni |
| III plur. | sarcŭlantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | sarcŭlābar |
| II sing. | sarcŭlabāris, sarcŭlabāre |
| III sing. | sarcŭlabātur |
| I plur. | sarcŭlabāmur |
| II plur. | sarcŭlabamĭni |
| III plur. | sarcŭlabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | sarcŭlābor |
| II sing. | sarcŭlabĕris, sarcŭlabĕre |
| III sing. | sarcŭlabĭtur |
| I plur. | sarcŭlabĭmur |
| II plur. | sarcŭlabimĭni |
| III plur. | sarcŭlabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | sarculatus, a, um sum |
| II sing. | sarculatus, a, um es |
| III sing. | sarculatus, a, um est |
| I plur. | sarculati, ae, a sumus |
| II plur. | sarculati, ae, a estis |
| III plur. | sarculati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | sarculatus, a, um eram |
| II sing. | sarculatus, a, um eras |
| III sing. | sarculatus, a, um erat |
| I plur. | sarculati, ae, a eramus |
| II plur. | sarculati, ae, a eratis |
| III plur. | sarculati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | sarculatus, a, um ero |
| II sing. | sarculatus, a, um eris |
| III sing. | sarculatus, a, um erit |
| I plur. | sarculati, ae, a erimus |
| II plur. | sarculati, ae, a eritis |
| III plur. | sarculati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | sarcŭler |
| II sing. | sarcŭlēris, sarcŭlēre |
| III sing. | sarcŭlētur |
| I plur. | sarcŭlēmur |
| II plur. | sarcŭlemĭni |
| III plur. | sarcŭlentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | sarcŭlārer |
| II sing. | sarcŭlarēris, sarcŭlarēre |
| III sing. | sarcŭlarētur |
| I plur. | sarcŭlarēmur |
| II plur. | sarcŭlaremĭni |
| III plur. | sarcŭlarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | sarculatus, a, um sim |
| II sing. | sarculatus, a, um sis |
| III sing. | sarculatus, a, um sit |
| I plur. | sarculati, ae, a simus |
| II plur. | sarculati, ae, a sitis |
| III plur. | sarculati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | sarculatus, a, um essem |
| II sing. | sarculatus, a, um esses |
| III sing. | sarculatus, a, um esset |
| I plur. | sarculati, ae, a essemus |
| II plur. | sarculati, ae, a essetis |
| III plur. | sarculati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | sarcŭlāre |
| II plur. | sarcŭlamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | sarcŭlātor |
| III sing. | sarcŭlātor |
| II plur. | |
| III plur. | sarcŭlantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| sarculatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| sarcŭlāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | sarculatus, a, um esse |
| Plurale: | sarculati, ae, a esse |
| FUTUR |
| sarculatum esse |
| GERUNDIVO |
| sarcŭlandus, a, um | |