Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | sărrĭo |
| II sing. | sărris |
| III sing. | sărrit |
| I plur. | sărrīmus |
| II plur. | sărrītis |
| III plur. | sărrĭunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | sărriēbam |
| II sing. | sărriēbas |
| III sing. | sărriēbat |
| I plur. | sărriebāmus |
| II plur. | sărriebātis |
| III plur. | sărriēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | sărrĭam |
| II sing. | sărrĭes |
| III sing. | sărrĭet |
| I plur. | sărriēmus |
| II plur. | sărriētis |
| III plur. | sărrĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | sarrivi o sarrui |
| II sing. | sarrivisti o sarruisti |
| III sing. | sarrivit o sarruit |
| I plur. | sarrivĭmus o sarruĭmus |
| II plur. | sarrivistis o sarruistis |
| III plur. | sarrivērunt o sarruērunt, ēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | sarrivĕram o sarruĕram |
| II sing. | sarrivĕras o sarruĕras |
| III sing. | sarrivĕrat o sarruĕrat |
| I plur. | sarriverāmus o sarruerāmus |
| II plur. | sarriverātis o sarruerātis |
| III plur. | sarrivĕrant o sarruĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | sarrivĕro o sarruĕro |
| II sing. | sarrivĕris o sarruĕris |
| III sing. | sarrivĕrit o sarruĕrit |
| I plur. | sarriverĭmus o sarruerĭmus |
| II plur. | sarriverĭtis o sarruerĭtis |
| III plur. | sarrivĕrint o sarruĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | sărrĭam |
| II sing. | sărrĭas |
| III sing. | sărrĭat |
| I plur. | sărriāmus |
| II plur. | sărriātis |
| III plur. | sărrĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | sărrīrem |
| II sing. | sărrīres |
| III sing. | sărrīret |
| I plur. | sărrirēmus |
| II plur. | sărrirētis |
| III plur. | sărrīrent |
| PARFAIT |
| I sing. | sarrivĕrim o sarruĕrim |
| II sing. | sarrivĕris o sarruĕris |
| III sing. | sarrivĕrit o sarruĕrit |
| I plur. | sarriverĭmus o sarruerĭmus |
| II plur. | sarriverĭtis o sarruerĭtis |
| III plur. | sarrivĕrint o sarruĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | sarrivissem o sarruissem |
| II sing. | sarrivisses o sarruisses |
| III sing. | sarrivisset o sarruisset |
| I plur. | sarrivissēmus o sarruissēmus |
| II plur. | sarrivissētis o sarruissētis |
| III plur. | sarrivissent o sarruissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | sărri |
| II plur. | sărrīte |
| FUTUR |
| II sing. | sărrīto |
| III sing. | sărrīto |
| II plur. | sărritōte |
| III plur. | sărriunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| sărriens, ientis |
| FUTUR |
| sarritūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| sărrīre |
| PARFAIT |
| sarrivisse o sarruisse |
| FUTUR |
| Singolare: | sarritūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | sarritūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | sărriendi |
| Datif: | sărriendo |
| Accusatif: | ad sărriendum |
| Ablatif: | sărriendo |
| SUPIN |
| sarritum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:SARRIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|