Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | scăturĭo |
| II sing. | scăturis |
| III sing. | scăturit |
| I plur. | scăturīmus |
| II plur. | scăturītis |
| III plur. | scăturĭunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | scăturiēbam |
| II sing. | scăturiēbas |
| III sing. | scăturiēbat |
| I plur. | scăturiebāmus |
| II plur. | scăturiebātis |
| III plur. | scăturiēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | scăturĭam |
| II sing. | scăturĭes |
| III sing. | scăturĭet |
| I plur. | scăturiēmus |
| II plur. | scăturiētis |
| III plur. | scăturĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | scaturii o scaturivi |
| II sing. | scaturiisti o scaturivisti |
| III sing. | scaturiit o scaturivit |
| I plur. | scaturiĭmus o scaturivĭmus |
| II plur. | scaturiistis o scaturivistis |
| III plur. | scaturiērunt o scaturivērunt, ēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | scaturiĕram o scaturivĕram |
| II sing. | scaturiĕras o scaturivĕras |
| III sing. | scaturiĕrat o scaturivĕrat |
| I plur. | scaturierāmus o scaturiverāmus |
| II plur. | scaturierātis o scaturiverātis |
| III plur. | scaturiĕrant o scaturivĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | scaturiĕro o scaturivĕro |
| II sing. | scaturiĕris o scaturivĕris |
| III sing. | scaturiĕrit o scaturivĕrit |
| I plur. | scaturierĭmus o scaturiverĭmus |
| II plur. | scaturierĭtis o scaturiverĭtis |
| III plur. | scaturiĕrint o scaturivĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | scăturĭam |
| II sing. | scăturĭas |
| III sing. | scăturĭat |
| I plur. | scăturiāmus |
| II plur. | scăturiātis |
| III plur. | scăturĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | scăturīrem |
| II sing. | scăturīres |
| III sing. | scăturīret |
| I plur. | scăturirēmus |
| II plur. | scăturirētis |
| III plur. | scăturirent |
| PARFAIT |
| I sing. | scaturiĕrim o scaturivĕrim |
| II sing. | scaturiĕris o scaturivĕris |
| III sing. | scaturiĕrit o scaturivĕrit |
| I plur. | scaturierĭmus o scaturiverĭmus |
| II plur. | scaturierĭtis o scaturiverĭtis |
| III plur. | scaturiĕrint o scaturivĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | scaturiissem o scaturivissem |
| II sing. | scaturiisses o scaturivisses |
| III sing. | scaturiisset o scaturivisset |
| I plur. | scaturiissēmus o scaturivissēmus |
| II plur. | scaturiissētis o scaturivissētis |
| III plur. | scaturiissent o scaturivissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | scături |
| II plur. | scăturīte |
| FUTUR |
| II sing. | scăturīto |
| III sing. | scăturīto |
| II plur. | scăturitōte |
| III plur. | scăturiunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| scăturiens, ientis |
| FUTUR |
| |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| scăturīre |
| PARFAIT |
| scaturiisse o scaturivisse |
| FUTUR |
| Singolare: | |
| Plurale: | |
| GERUNDIF |
| Génitif: | scăturiendi |
| Datif: | scăturiendo |
| Accusatif: | ad scăturiendum |
| Ablatif: | scăturiendo |
| SUPIN |
| |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:SCATURIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|