Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | scăturrĭo |
| II sing. | scăturris |
| III sing. | scăturrit |
| I plur. | scăturrīmus |
| II plur. | scăturrītis |
| III plur. | scăturrĭunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | scăturriēbam |
| II sing. | scăturriēbas |
| III sing. | scăturriēbat |
| I plur. | scăturriebāmus |
| II plur. | scăturriebātis |
| III plur. | scăturriēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | scăturrĭam |
| II sing. | scăturrĭes |
| III sing. | scăturrĭet |
| I plur. | scăturriēmus |
| II plur. | scăturriētis |
| III plur. | scăturrĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | scaturrii o scaturrivi |
| II sing. | scaturriisti o scaturrivisti |
| III sing. | scaturriit o scaturrivit |
| I plur. | scaturriĭmus o scaturrivĭmus |
| II plur. | scaturriistis o scaturrivistis |
| III plur. | scaturriērunt o scaturrivērunt, ēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | scaturriĕram o scaturrivĕram |
| II sing. | scaturriĕras o scaturrivĕras |
| III sing. | scaturriĕrat o scaturrivĕrat |
| I plur. | scaturrierāmus o scaturriverāmus |
| II plur. | scaturrierātis o scaturriverātis |
| III plur. | scaturriĕrant o scaturrivĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | scaturriĕro o scaturrivĕro |
| II sing. | scaturriĕris o scaturrivĕris |
| III sing. | scaturriĕrit o scaturrivĕrit |
| I plur. | scaturrierĭmus o scaturriverĭmus |
| II plur. | scaturrierĭtis o scaturriverĭtis |
| III plur. | scaturriĕrint o scaturrivĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | scăturrĭam |
| II sing. | scăturrĭas |
| III sing. | scăturrĭat |
| I plur. | scăturriāmus |
| II plur. | scăturriātis |
| III plur. | scăturrĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | scăturrīrem |
| II sing. | scăturrīres |
| III sing. | scăturrīret |
| I plur. | scăturrirēmus |
| II plur. | scăturrirētis |
| III plur. | scăturrirent |
| PARFAIT |
| I sing. | scaturriĕrim o scaturrivĕrim |
| II sing. | scaturriĕris o scaturrivĕris |
| III sing. | scaturriĕrit o scaturrivĕrit |
| I plur. | scaturrierĭmus o scaturriverĭmus |
| II plur. | scaturrierĭtis o scaturriverĭtis |
| III plur. | scaturriĕrint o scaturrivĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | scaturriissem o scaturrivissem |
| II sing. | scaturriisses o scaturrivisses |
| III sing. | scaturriisset o scaturrivisset |
| I plur. | scaturriissēmus o scaturrivissēmus |
| II plur. | scaturriissētis o scaturrivissētis |
| III plur. | scaturriissent o scaturrivissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | scăturri |
| II plur. | scăturrīte |
| FUTUR |
| II sing. | scăturrīto |
| III sing. | scăturrīto |
| II plur. | scăturritōte |
| III plur. | scăturriunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| scăturriens, ientis |
| FUTUR |
| |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| scăturrīre |
| PARFAIT |
| scaturriisse o scaturrivisse |
| FUTUR |
| Singolare: | |
| Plurale: | |
| GERUNDIF |
| Génitif: | scăturriendi |
| Datif: | scăturriendo |
| Accusatif: | ad scăturriendum |
| Ablatif: | scăturriendo |
| SUPIN |
| |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:SCATURRIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|