Déclinaison / Conjugueur latin
sermōcĭnor - Diathèse active
(sermōcĭnor, sermōcĭnāris, sermōcĭnāri, sermocinatus, sermocinatum)
verbe intransitif déponent I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| FORME DÉPONENTE: |
| INDICATIF |
| PRÉSENT |
| I sing. | sermōcĭnor |
| II sing. | sermōcĭnāris, sermōcĭnāre |
| III sing. | sermōcĭnātur |
| I plur. | sermōcĭnāmur |
| II plur. | sermōcĭnamĭni |
| III plur. | sermōcĭnantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | sermōcĭnābar |
| II sing. | sermōcĭnabāris, sermōcĭnabāre |
| III sing. | sermōcĭnabātur |
| I plur. | sermōcĭnabāmus |
| II plur. | sermōcĭnabamĭni |
| III plur. | sermōcĭnantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | sermōcĭnābor |
| II sing. | sermōcĭnabĕris, sermōcĭnabĕre |
| III sing. | sermōcĭnabĭtur |
| I plur. | sermōcĭnabĭmur |
| II plur. | sermōcĭnabimĭni |
| III plur. | sermōcĭnabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | sermocinatus, a, um sum |
| II sing. | sermocinatus, a, um es |
| III sing. | sermocinatus, a, um est |
| I plur. | sermocinati, ae, a sumus |
| II plur. | sermocinati, ae, a estis |
| III plur. | sermocinati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | sermocinatus, a, um eram |
| II sing. | sermocinatus, a, um eras |
| III sing. | sermocinatus, a, um erat |
| I plur. | sermocinati, ae, a eramus |
| II plur. | sermocinati, ae, a eratis |
| III plur. | sermocinati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | sermocinatus, a, um ero |
| II sing. | sermocinatus, a, um eris |
| III sing. | sermocinatus, a, um erit |
| I plur. | sermocinati, ae, a erimus |
| II plur. | sermocinati, ae, a eritis |
| III plur. | sermocinati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | sermōcĭner |
| II sing. | sermōcĭnēris, sermōcĭnēre |
| III sing. | sermōcĭnētur |
| I plur. | sermōcĭnēmur |
| II plur. | sermōcĭnemĭni |
| III plur. | sermōcĭnentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | sermōcĭnārer |
| II sing. | sermōcĭnarēris, sermōcĭnarēre |
| III sing. | sermōcĭnarētur |
| I plur. | sermōcĭnāremur |
| II plur. | sermōcĭnaremĭni |
| III plur. | sermōcĭnarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | sermocinatus, a, um sim |
| II sing. | sermocinatus, a, um sis |
| III sing. | sermocinatus, a, um sit |
| I plur. | sermocinati, ae, a simus |
| II plur. | sermocinati, ae, a sitis |
| III plur. | sermocinati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | sermocinatus, a, um essem |
| II sing. | sermocinatus, a, um esses |
| III sing. | sermocinatus, a, um esset |
| I plur. | sermocinati, ae, a essemus |
| II plur. | sermocinati, ae, a essetis |
| III plur. | sermocinati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | sermōcĭnāre |
| II plur. | sermōcĭnamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | sermōcĭnātor |
| III sing. | sermōcĭnātor |
| II plur. | |
| III plur. | sermōcĭnantor |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| sermōcĭnāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | sermocinatus, a, um esse |
| Plurale: | sermocinati, ae, a esse |
| FUTUR |
| Singolare: | sermocinatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | sermocinatūros, as, a esse |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| sermōcĭnans, antis |
| FUTUR |
| sermocinatūrūs, a, ūm |
| SUPIN |
| Attivo: | sermocinatum |
| Passivo: | |
| GERUNDIF |
| Génitif: | sermōcĭnandi |
| Datif: | sermōcĭnando |
| Accusatif: | sermōcĭnandum |
| Ablatif: | sermōcĭnando |
| |
| GERUNDIVO |
| | |