Déclinaison / Conjugueur latin
sermōnor - Diathèse active
(sermōnor, sermōnāris, sermōnāri, sermonatus, sermonatum)
verbe intransitif déponent I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| FORME DÉPONENTE: |
| INDICATIF |
| PRÉSENT |
| I sing. | sermōnor |
| II sing. | sermōnāris, sermōnāre |
| III sing. | sermōnātur |
| I plur. | sermōnāmur |
| II plur. | sermōnamĭni |
| III plur. | sermōnantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | sermōnābar |
| II sing. | sermōnabāris, sermōnabāre |
| III sing. | sermōnabātur |
| I plur. | sermōnabāmus |
| II plur. | sermōnabamĭni |
| III plur. | sermōnantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | sermōnābor |
| II sing. | sermōnabĕris, sermōnabĕre |
| III sing. | sermōnabĭtur |
| I plur. | sermōnabĭmur |
| II plur. | sermōnabimĭni |
| III plur. | sermōnabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | sermonatus, a, um sum |
| II sing. | sermonatus, a, um es |
| III sing. | sermonatus, a, um est |
| I plur. | sermonati, ae, a sumus |
| II plur. | sermonati, ae, a estis |
| III plur. | sermonati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | sermonatus, a, um eram |
| II sing. | sermonatus, a, um eras |
| III sing. | sermonatus, a, um erat |
| I plur. | sermonati, ae, a eramus |
| II plur. | sermonati, ae, a eratis |
| III plur. | sermonati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | sermonatus, a, um ero |
| II sing. | sermonatus, a, um eris |
| III sing. | sermonatus, a, um erit |
| I plur. | sermonati, ae, a erimus |
| II plur. | sermonati, ae, a eritis |
| III plur. | sermonati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | sermōner |
| II sing. | sermōnēris, sermōnēre |
| III sing. | sermōnētur |
| I plur. | sermōnēmur |
| II plur. | sermōnemĭni |
| III plur. | sermōnentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | sermōnārer |
| II sing. | sermōnarēris, sermōnarēre |
| III sing. | sermōnarētur |
| I plur. | sermōnāremur |
| II plur. | sermōnaremĭni |
| III plur. | sermōnarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | sermonatus, a, um sim |
| II sing. | sermonatus, a, um sis |
| III sing. | sermonatus, a, um sit |
| I plur. | sermonati, ae, a simus |
| II plur. | sermonati, ae, a sitis |
| III plur. | sermonati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | sermonatus, a, um essem |
| II sing. | sermonatus, a, um esses |
| III sing. | sermonatus, a, um esset |
| I plur. | sermonati, ae, a essemus |
| II plur. | sermonati, ae, a essetis |
| III plur. | sermonati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | sermōnāre |
| II plur. | sermōnamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | sermōnātor |
| III sing. | sermōnātor |
| II plur. | |
| III plur. | sermōnantor |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| sermōnāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | sermonatus, a, um esse |
| Plurale: | sermonati, ae, a esse |
| FUTUR |
| Singolare: | sermonatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | sermonatūros, as, a esse |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| sermōnans, antis |
| FUTUR |
| sermonatūrūs, a, ūm |
| SUPIN |
| Attivo: | sermonatum |
| Passivo: | |
| GERUNDIF |
| Génitif: | sermōnandi |
| Datif: | sermōnando |
| Accusatif: | sermōnandum |
| Ablatif: | sermōnando |
| |
| GERUNDIVO |
| | |