Déclinaison / Conjugueur latin
spīcŭlor - Diathèse passive
(spīcŭlo, spīcŭlas, spiculavi, spīcŭlāre, spiculatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | spīcŭlor |
| II sing. | spīcŭlāris, spīcŭlāre |
| III sing. | spīcŭlātur |
| I plur. | spīcŭlāmur |
| II plur. | spīcŭlamĭni |
| III plur. | spīcŭlantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | spīcŭlābar |
| II sing. | spīcŭlabāris, spīcŭlabāre |
| III sing. | spīcŭlabātur |
| I plur. | spīcŭlabāmur |
| II plur. | spīcŭlabamĭni |
| III plur. | spīcŭlabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | spīcŭlābor |
| II sing. | spīcŭlabĕris, spīcŭlabĕre |
| III sing. | spīcŭlabĭtur |
| I plur. | spīcŭlabĭmur |
| II plur. | spīcŭlabimĭni |
| III plur. | spīcŭlabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | spiculatus, a, um sum |
| II sing. | spiculatus, a, um es |
| III sing. | spiculatus, a, um est |
| I plur. | spiculati, ae, a sumus |
| II plur. | spiculati, ae, a estis |
| III plur. | spiculati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | spiculatus, a, um eram |
| II sing. | spiculatus, a, um eras |
| III sing. | spiculatus, a, um erat |
| I plur. | spiculati, ae, a eramus |
| II plur. | spiculati, ae, a eratis |
| III plur. | spiculati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | spiculatus, a, um ero |
| II sing. | spiculatus, a, um eris |
| III sing. | spiculatus, a, um erit |
| I plur. | spiculati, ae, a erimus |
| II plur. | spiculati, ae, a eritis |
| III plur. | spiculati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | spīcŭler |
| II sing. | spīcŭlēris, spīcŭlēre |
| III sing. | spīcŭlētur |
| I plur. | spīcŭlēmur |
| II plur. | spīcŭlemĭni |
| III plur. | spīcŭlentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | spīcŭlārer |
| II sing. | spīcŭlarēris, spīcŭlarēre |
| III sing. | spīcŭlarētur |
| I plur. | spīcŭlarēmur |
| II plur. | spīcŭlaremĭni |
| III plur. | spīcŭlarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | spiculatus, a, um sim |
| II sing. | spiculatus, a, um sis |
| III sing. | spiculatus, a, um sit |
| I plur. | spiculati, ae, a simus |
| II plur. | spiculati, ae, a sitis |
| III plur. | spiculati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | spiculatus, a, um essem |
| II sing. | spiculatus, a, um esses |
| III sing. | spiculatus, a, um esset |
| I plur. | spiculati, ae, a essemus |
| II plur. | spiculati, ae, a essetis |
| III plur. | spiculati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | spīcŭlāre |
| II plur. | spīcŭlamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | spīcŭlātor |
| III sing. | spīcŭlātor |
| II plur. | |
| III plur. | spīcŭlantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| spiculatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| spīcŭlāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | spiculatus, a, um esse |
| Plurale: | spiculati, ae, a esse |
| FUTUR |
| spiculatum esse |
| GERUNDIVO |
| spīcŭlandus, a, um | |