Déclinaison / Conjugueur latin
suffĭcĭo - Diathèse active
(suffĭcĭo, suffĭcis, suffeci, suffĭcĕre, suffectum)
verbe transitif e intransitif III conjugaison in -io
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | suffĭcĭo |
| II sing. | suffĭcis |
| III sing. | suffĭcit |
| I plur. | suffĭcīmus |
| II plur. | suffĭcītis |
| III plur. | suffĭcĭunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | suffĭciēbam |
| II sing. | suffĭciēbas |
| III sing. | suffĭciēbat |
| I plur. | suffĭciebāmus |
| II plur. | suffĭciebātis |
| III plur. | suffĭciēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | suffĭcĭam |
| II sing. | suffĭcĭes |
| III sing. | suffĭcĭet |
| I plur. | suffĭciēmus |
| II plur. | suffĭciētis |
| III plur. | suffĭcĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | suffeci |
| II sing. | suffecisti |
| III sing. | suffecit |
| I plur. | suffecĭmus |
| II plur. | suffecistis |
| III plur. | suffecērunt, suffecēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | suffecĕram |
| II sing. | suffecĕras |
| III sing. | suffecĕrat |
| I plur. | suffecerāmus |
| II plur. | suffecerātis |
| III plur. | suffecērant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | suffecĕro |
| II sing. | suffecĕris |
| III sing. | suffecĕrit |
| I plur. | suffecerĭmus |
| II plur. | suffecerĭtis |
| III plur. | suffecĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | suffĭcĭam |
| II sing. | suffĭcĭas |
| III sing. | suffĭcĭat |
| I plur. | suffĭciāmus |
| II plur. | suffĭciātis |
| III plur. | suffĭcĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | suffĭcĕrem |
| II sing. | suffĭcĕres |
| III sing. | suffĭcĕret |
| I plur. | suffĭcerēmus |
| II plur. | suffĭcerētis |
| III plur. | suffĭcĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | suffecĕrim |
| II sing. | suffecĕris |
| III sing. | suffecĕrit |
| I plur. | suffecerĭmus |
| II plur. | suffecerĭtis |
| III plur. | suffecĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | suffecissem |
| II sing. | suffecisses |
| III sing. | suffecisset |
| I plur. | suffecissēmus |
| II plur. | suffecissētis |
| III plur. | suffecissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | suffĭce |
| II plur. | suffĭcĭte |
| FUTUR |
| II sing. | suffĭcĭto |
| III sing. | suffĭcĭto |
| II plur. | suffĭcitōte |
| III plur. | suffĭciunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| suffĭciens, ientis |
| FUTUR |
| suffectūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| suffĭcĕre |
| PARFAIT |
| suffecisse |
| FUTUR |
| Singolare: | suffectūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | suffectūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | suffĭciendi |
| Datif: | suffĭciendo |
| Accusatif: | ad suffĭciendum |
| Ablatif: | suffĭciendo |
| SUPIN |
| suffectum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:SUFFICIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|