Déclinaison / Conjugueur latin
sŭpersĕdĕo - Diathèse active
(sŭpersĕdĕo, sŭpersĕdes, supersedi, sŭpersĕdēre, supersessum)
verbe transitif e intransitif II conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | sŭpersĕdĕo |
| II sing. | sŭpersĕdes |
| III sing. | sŭpersĕdet |
| I plur. | sŭpersĕdēmus |
| II plur. | sŭpersĕdētis |
| III plur. | sŭpersĕdent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | sŭpersĕdēbam |
| II sing. | sŭpersĕdēbas |
| III sing. | sŭpersĕdēbat |
| I plur. | sŭpersĕdebāmus |
| II plur. | sŭpersĕdebātis |
| III plur. | sŭpersĕdēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | sŭpersĕdēbo |
| II sing. | sŭpersĕdēbis |
| III sing. | sŭpersĕdēbit |
| I plur. | sŭpersĕdebĭmus |
| II plur. | sŭpersĕdebĭtis |
| III plur. | sŭpersĕdēbunt |
| PARFAIT |
| I sing. | supersedi |
| II sing. | supersedisti |
| III sing. | supersedit |
| I plur. | supersedĭmus |
| II plur. | supersedistis |
| III plur. | supersedērunt, supersedēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | supersedĕram |
| II sing. | supersedĕras |
| III sing. | supersedĕrat |
| I plur. | supersederāmus |
| II plur. | supersederātis |
| III plur. | supersedĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | supersedĕro |
| II sing. | supersedĕris |
| III sing. | supersedĕrit |
| I plur. | supersederĭmus |
| II plur. | supersederĭtis |
| III plur. | supersedĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | sŭpersĕdĕam |
| II sing. | sŭpersĕdĕas |
| III sing. | sŭpersĕdĕat |
| I plur. | sŭpersĕdeāmus |
| II plur. | sŭpersĕdeātis |
| III plur. | sŭpersĕdĕant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | sŭpersĕdērem |
| II sing. | sŭpersĕdēres |
| III sing. | sŭpersĕdēret |
| I plur. | sŭpersĕderēmus |
| II plur. | sŭpersĕderētis |
| III plur. | sŭpersĕdērent |
| PARFAIT |
| I sing. | supersedĕrim |
| II sing. | supersedĕris |
| III sing. | supersedĕrit |
| I plur. | supersederĭmus |
| II plur. | supersederĭtis |
| III plur. | supersedĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | supersedissem |
| II sing. | supersedisses |
| III sing. | supersedisset |
| I plur. | supersedissēmus |
| II plur. | supersedissētis |
| III plur. | supersedissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | sŭpersĕde |
| II plur. | sŭpersĕdēte |
| FUTUR |
| II sing. | sŭpersĕdēto |
| III sing. | sŭpersĕdēto |
| II plur. | sŭpersĕdetōte |
| III plur. | sŭpersĕdento |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| sŭpersĕdens, entis |
| FUTUR |
| supersessūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| sŭpersĕdēre |
| PARFAIT |
| supersedisse |
| FUTUR |
| Singolare: | supersessūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | supersessūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | sŭpersĕdendi |
| Datif: | sŭpersĕdendo |
| Accusatif: | ad sŭpersĕdendum |
| Ablatif: | sŭpersĕdendo |
| SUPIN |
| supersessum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:SUPERSEDEO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|