Déclinaison / Conjugueur latin
sŭpersideo - Diathèse active
(sŭpersidĕo, sŭpersides, supersidi, sŭpersidēre, supersissum)
verbe transitif e intransitif II conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | sŭpersidĕo |
| II sing. | sŭpersides |
| III sing. | sŭpersidet |
| I plur. | sŭpersidēmus |
| II plur. | sŭpersidētis |
| III plur. | sŭpersident |
| IMPARFAIT |
| I sing. | sŭpersidēbam |
| II sing. | sŭpersidēbas |
| III sing. | sŭpersidēbat |
| I plur. | sŭpersidebāmus |
| II plur. | sŭpersidebātis |
| III plur. | sŭpersidēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | sŭpersidēbo |
| II sing. | sŭpersidēbis |
| III sing. | sŭpersidēbit |
| I plur. | sŭpersidebĭmus |
| II plur. | sŭpersidebĭtis |
| III plur. | sŭpersidēbunt |
| PARFAIT |
| I sing. | supersidi |
| II sing. | supersidisti |
| III sing. | supersidit |
| I plur. | supersidĭmus |
| II plur. | supersidistis |
| III plur. | supersidērunt, supersidēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | supersidĕram |
| II sing. | supersidĕras |
| III sing. | supersidĕrat |
| I plur. | supersiderāmus |
| II plur. | supersiderātis |
| III plur. | supersidĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | supersidĕro |
| II sing. | supersidĕris |
| III sing. | supersidĕrit |
| I plur. | supersiderĭmus |
| II plur. | supersiderĭtis |
| III plur. | supersidĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | sŭpersidĕam |
| II sing. | sŭpersidĕas |
| III sing. | sŭpersidĕat |
| I plur. | sŭpersideāmus |
| II plur. | sŭpersideātis |
| III plur. | sŭpersidĕant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | sŭpersidērem |
| II sing. | sŭpersidēres |
| III sing. | sŭpersidēret |
| I plur. | sŭpersiderēmus |
| II plur. | sŭpersiderētis |
| III plur. | sŭpersidērent |
| PARFAIT |
| I sing. | supersidĕrim |
| II sing. | supersidĕris |
| III sing. | supersidĕrit |
| I plur. | supersiderĭmus |
| II plur. | supersiderĭtis |
| III plur. | supersidĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | supersidissem |
| II sing. | supersidisses |
| III sing. | supersidisset |
| I plur. | supersidissēmus |
| II plur. | supersidissētis |
| III plur. | supersidissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | sŭperside |
| II plur. | sŭpersidēte |
| FUTUR |
| II sing. | sŭpersidēto |
| III sing. | sŭpersidēto |
| II plur. | sŭpersidetōte |
| III plur. | sŭpersidento |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| sŭpersidens, entis |
| FUTUR |
| supersissūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| sŭpersidēre |
| PARFAIT |
| supersidisse |
| FUTUR |
| Singolare: | supersissūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | supersissūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | sŭpersidendi |
| Datif: | sŭpersidendo |
| Accusatif: | ad sŭpersidendum |
| Ablatif: | sŭpersidendo |
| SUPIN |
| supersissum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:SUPERSIDEO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|