Déclinaison / Conjugueur latin
supplĭcor - Diathèse passive
(supplĭco, supplĭcas, supplicavi, supplĭcāre, supplicatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | supplĭcor |
| II sing. | supplĭcāris, supplĭcāre |
| III sing. | supplĭcātur |
| I plur. | supplĭcāmur |
| II plur. | supplĭcamĭni |
| III plur. | supplĭcantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | supplĭcābar |
| II sing. | supplĭcabāris, supplĭcabāre |
| III sing. | supplĭcabātur |
| I plur. | supplĭcabāmur |
| II plur. | supplĭcabamĭni |
| III plur. | supplĭcabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | supplĭcābor |
| II sing. | supplĭcabĕris, supplĭcabĕre |
| III sing. | supplĭcabĭtur |
| I plur. | supplĭcabĭmur |
| II plur. | supplĭcabimĭni |
| III plur. | supplĭcabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | supplicatus, a, um sum |
| II sing. | supplicatus, a, um es |
| III sing. | supplicatus, a, um est |
| I plur. | supplicati, ae, a sumus |
| II plur. | supplicati, ae, a estis |
| III plur. | supplicati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | supplicatus, a, um eram |
| II sing. | supplicatus, a, um eras |
| III sing. | supplicatus, a, um erat |
| I plur. | supplicati, ae, a eramus |
| II plur. | supplicati, ae, a eratis |
| III plur. | supplicati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | supplicatus, a, um ero |
| II sing. | supplicatus, a, um eris |
| III sing. | supplicatus, a, um erit |
| I plur. | supplicati, ae, a erimus |
| II plur. | supplicati, ae, a eritis |
| III plur. | supplicati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | supplĭcer |
| II sing. | supplĭcēris, supplĭcēre |
| III sing. | supplĭcētur |
| I plur. | supplĭcēmur |
| II plur. | supplĭcemĭni |
| III plur. | supplĭcentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | supplĭcārer |
| II sing. | supplĭcarēris, supplĭcarēre |
| III sing. | supplĭcarētur |
| I plur. | supplĭcarēmur |
| II plur. | supplĭcaremĭni |
| III plur. | supplĭcarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | supplicatus, a, um sim |
| II sing. | supplicatus, a, um sis |
| III sing. | supplicatus, a, um sit |
| I plur. | supplicati, ae, a simus |
| II plur. | supplicati, ae, a sitis |
| III plur. | supplicati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | supplicatus, a, um essem |
| II sing. | supplicatus, a, um esses |
| III sing. | supplicatus, a, um esset |
| I plur. | supplicati, ae, a essemus |
| II plur. | supplicati, ae, a essetis |
| III plur. | supplicati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | supplĭcāre |
| II plur. | supplĭcamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | supplĭcātor |
| III sing. | supplĭcātor |
| II plur. | |
| III plur. | supplĭcantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| supplicatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| supplĭcāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | supplicatus, a, um esse |
| Plurale: | supplicati, ae, a esse |
| FUTUR |
| supplicatum esse |
| GERUNDIVO |
| supplĭcandus, a, um |
| SUPIN |
| supplicatu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:SUPPLICOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|