Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | sŭprāsĕdens |
| Gen. | suprasedentis |
| Dat. | suprasedenti |
| Acc. | suprasedentem |
| Abl. | suprasedenti |
| Voc. | sŭprāsĕdens |
| PLURIEL |
| Nom. | suprasedentes |
| Gen. | suprasedentĭum |
| Dat. | suprasedentĭbus |
| Acc. | suprasedentes |
| Abl. | suprasedentĭbus |
| Voc. | suprasedentes |
| SINGULIER |
| Nom. | sŭprāsĕdens |
| Gen. | suprasedentis |
| Dat. | suprasedenti |
| Acc. | suprasedentem |
| Abl. | suprasedenti |
| Voc. | sŭprāsĕdens |
| PLURIEL |
| Nom. | suprasedentes |
| Gen. | suprasedentĭum |
| Dat. | suprasedentĭbus |
| Acc. | suprasedentes |
| Abl. | suprasedentĭbus |
| Voc. | suprasedentes |
| SINGULIER |
| Nom. | sŭprāsĕdens |
| Gen. | suprasedentis |
| Dat. | suprasedenti |
| Acc. | sŭprāsĕdens |
| Abl. | suprasedenti |
| Voc. | sŭprāsĕdens |
| PLURIEL |
| Nom. | suprasedentĭa |
| Gen. | suprasedentĭum |
| Dat. | suprasedentĭbus |
| Acc. | suprasedentĭa |
| Abl. | suprasedentĭbus | |