Déclinaison / Conjugueur latin
surrupio - Diathèse active
(surrupĭo, surrupis, surrupui, surrupĕre, surreptum)
verbe transitif III conjugaison in -io
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | surrupĭo |
| II sing. | surrupis |
| III sing. | surrupit |
| I plur. | surrupīmus |
| II plur. | surrupītis |
| III plur. | surrupiunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | surrupiēbam |
| II sing. | surrupiēbas |
| III sing. | surrupiēbat |
| I plur. | surrupiebāmus |
| II plur. | surrupiebātis |
| III plur. | surrupiēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | surrupĭam |
| II sing. | surrupĭes |
| III sing. | surrupĭet |
| I plur. | surrupiēmus |
| II plur. | surrupiētis |
| III plur. | surrupĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | surrupui |
| II sing. | surrupuisti |
| III sing. | surrupuit |
| I plur. | surrupuĭmus |
| II plur. | surrupuistis |
| III plur. | surrupuērunt, surrupuēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | surrupuĕram |
| II sing. | surrupuĕras |
| III sing. | surrupuĕrat |
| I plur. | surrupuerāmus |
| II plur. | surrupuerātis |
| III plur. | surrupuĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | surrupuĕro |
| II sing. | surrupuĕris |
| III sing. | surrupuĕrit |
| I plur. | surrupuerĭmus |
| II plur. | surrupuerĭtis |
| III plur. | surrupuĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | surrupĭam |
| II sing. | surrupĭas |
| III sing. | surrupĭat |
| I plur. | surrupiāmus |
| II plur. | surrupiātis |
| III plur. | surrupĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | surrupĕrem |
| II sing. | surrupĕres |
| III sing. | surrupĕret |
| I plur. | surruperēmus |
| II plur. | surruperētis |
| III plur. | surrupĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | surrupuĕrim |
| II sing. | surrupuĕris |
| III sing. | surrupuĕrit, surrepsit |
| I plur. | surrupuerĭmus |
| II plur. | surrupuerĭtis |
| III plur. | surrupuĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | surrupuissem |
| II sing. | surrupuisses |
| III sing. | surrupuisset |
| I plur. | surrupuissēmus |
| II plur. | surrupuissētis |
| III plur. | surrupuissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | surrupe |
| II plur. | surrupĭte |
| FUTUR |
| II sing. | surrupĭto |
| III sing. | surrupĭto |
| II plur. | surrupitōte |
| III plur. | surrupiunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| surrupiens, ientis |
| FUTUR |
| surreptūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| surrupĕre |
| PARFAIT |
| surrupuisse |
| FUTUR |
| Singolare: | surreptūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | surreptūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | surrupiendi |
| Datif: | surrupiendo |
| Accusatif: | ad surrupiendum |
| Ablatif: | surrupiendo |
| SUPIN |
| surreptum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:SURRUPIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|