Déclinaison / Conjugueur latin
suspecto - Diathèse active
(suspecto, suspectas, suspectavi, suspectāre, suspectatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | suspecto |
| II sing. | suspectas |
| III sing. | suspectat |
| I plur. | suspectāmus |
| II plur. | suspectātis |
| III plur. | suspectant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | suspectābam |
| II sing. | suspectābas |
| III sing. | suspectābat |
| I plur. | suspectabāmus |
| II plur. | suspectabātis |
| III plur. | suspectābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | suspectābo |
| II sing. | suspectābis |
| III sing. | suspectābit |
| I plur. | suspectabĭmus |
| II plur. | suspectabĭtis |
| III plur. | suspectābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | suspectavi |
| II sing. | suspectavisti |
| III sing. | suspectavit |
| I plur. | suspectavĭmus |
| II plur. | suspectavistis |
| III plur. | suspectavērunt, suspectavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | suspectavĕram |
| II sing. | suspectavĕras |
| III sing. | suspectavĕrat |
| I plur. | suspectaverāmus |
| II plur. | suspectaverātis |
| III plur. | suspectavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | suspectavĕro |
| II sing. | suspectavĕris |
| III sing. | suspectavĕrit |
| I plur. | suspectaverĭmus |
| II plur. | suspectaverĭtis |
| III plur. | suspectavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | suspectem |
| II sing. | suspectes |
| III sing. | suspectet |
| I plur. | suspectēmus |
| II plur. | suspectētis |
| III plur. | suspectent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | suspectārem |
| II sing. | suspectāres |
| III sing. | suspectāret |
| I plur. | suspectarēmus |
| II plur. | suspectarētis |
| III plur. | suspectārent |
| PARFAIT |
| I sing. | suspectavĕrim |
| II sing. | suspectavĕris |
| III sing. | suspectavĕrit |
| I plur. | suspectaverĭmus |
| II plur. | suspectaverĭtis |
| III plur. | suspectavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | suspectavissem |
| II sing. | suspectavisses |
| III sing. | suspectavisset |
| I plur. | suspectavissēmus |
| II plur. | suspectavissētis |
| III plur. | suspectavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | suspecta |
| II plur. | suspectāte |
| FUTUR |
| II sing. | suspectāto |
| III sing. | suspectāto |
| II plur. | suspectatōte |
| III plur. | suspectanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| suspectans, antis |
| FUTUR |
| suspectatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| suspectāre |
| PARFAIT |
| suspectavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | suspectatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | suspectatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | suspectandi |
| Datif: | suspectando |
| Accusatif: | ad suspectandum |
| Ablatif: | suspectando |
| SUPIN |
| suspectatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:SUSPECTO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|