Déclinaison / Conjugueur latin
acceptor - Diathèse passive
(accepto, acceptas, acceptavi, acceptāre, acceptatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | acceptor |
| II sing. | acceptāris, acceptāre |
| III sing. | acceptātur |
| I plur. | acceptāmur |
| II plur. | acceptamĭni |
| III plur. | acceptantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | acceptābar |
| II sing. | acceptabāris, acceptabāre |
| III sing. | acceptabātur |
| I plur. | acceptabāmur |
| II plur. | acceptabamĭni |
| III plur. | acceptabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | acceptābor |
| II sing. | acceptabĕris, acceptabĕre |
| III sing. | acceptabĭtur |
| I plur. | acceptabĭmur |
| II plur. | acceptabimĭni |
| III plur. | acceptabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | acceptatus, a, um sum |
| II sing. | acceptatus, a, um es |
| III sing. | acceptatus, a, um est |
| I plur. | acceptati, ae, a sumus |
| II plur. | acceptati, ae, a estis |
| III plur. | acceptati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | acceptatus, a, um eram |
| II sing. | acceptatus, a, um eras |
| III sing. | acceptatus, a, um erat |
| I plur. | acceptati, ae, a eramus |
| II plur. | acceptati, ae, a eratis |
| III plur. | acceptati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | acceptatus, a, um ero |
| II sing. | acceptatus, a, um eris |
| III sing. | acceptatus, a, um erit |
| I plur. | acceptati, ae, a erimus |
| II plur. | acceptati, ae, a eritis |
| III plur. | acceptati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | accepter |
| II sing. | acceptēris, acceptēre |
| III sing. | acceptētur |
| I plur. | acceptēmur |
| II plur. | acceptemĭni |
| III plur. | acceptentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | acceptārer |
| II sing. | acceptarēris, acceptarēre |
| III sing. | acceptarētur |
| I plur. | acceptarēmur |
| II plur. | acceptaremĭni |
| III plur. | acceptarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | acceptatus, a, um sim |
| II sing. | acceptatus, a, um sis |
| III sing. | acceptatus, a, um sit |
| I plur. | acceptati, ae, a simus |
| II plur. | acceptati, ae, a sitis |
| III plur. | acceptati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | acceptatus, a, um essem |
| II sing. | acceptatus, a, um esses |
| III sing. | acceptatus, a, um esset |
| I plur. | acceptati, ae, a essemus |
| II plur. | acceptati, ae, a essetis |
| III plur. | acceptati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | acceptāre |
| II plur. | acceptamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | acceptātor |
| III sing. | acceptātor |
| II plur. | |
| III plur. | acceptantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| acceptatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| acceptāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | acceptatus, a, um esse |
| Plurale: | acceptati, ae, a esse |
| FUTUR |
| acceptatum esse |
| GERUNDIVO |
| acceptandus, a, um | |