Déclinaison / Conjugueur latin
annŭmĕro - Diathèse active
(annŭmĕro, annŭmĕras, annumeravi, annŭmĕrāre, annumeratum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | annŭmĕro |
| II sing. | annŭmĕras |
| III sing. | annŭmĕrat |
| I plur. | annŭmĕrāmus |
| II plur. | annŭmĕrātis |
| III plur. | annŭmĕrant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | annŭmĕrābam |
| II sing. | annŭmĕrābas |
| III sing. | annŭmĕrābat |
| I plur. | annŭmĕrabāmus |
| II plur. | annŭmĕrabātis |
| III plur. | annŭmĕrābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | annŭmĕrābo |
| II sing. | annŭmĕrābis |
| III sing. | annŭmĕrābit |
| I plur. | annŭmĕrabĭmus |
| II plur. | annŭmĕrabĭtis |
| III plur. | annŭmĕrābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | annumeravi |
| II sing. | annumeravisti |
| III sing. | annumeravit |
| I plur. | annumeravĭmus |
| II plur. | annumeravistis |
| III plur. | annumeravērunt, annumeravēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | annumeravĕram |
| II sing. | annumeravĕras |
| III sing. | annumeravĕrat |
| I plur. | annumeraverāmus |
| II plur. | annumeraverātis |
| III plur. | annumeravĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | annumeravĕro |
| II sing. | annumeravĕris |
| III sing. | annumeravĕrit |
| I plur. | annumeraverĭmus |
| II plur. | annumeraverĭtis |
| III plur. | annumeravĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | annŭmĕrem |
| II sing. | annŭmĕres |
| III sing. | annŭmĕret |
| I plur. | annŭmĕrēmus |
| II plur. | annŭmĕrētis |
| III plur. | annŭmĕrent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | annŭmĕrārem |
| II sing. | annŭmĕrāres |
| III sing. | annŭmĕrāret |
| I plur. | annŭmĕrarēmus |
| II plur. | annŭmĕrarētis |
| III plur. | annŭmĕrārent |
| PARFAIT |
| I sing. | annumeravĕrim |
| II sing. | annumeravĕris |
| III sing. | annumeravĕrit |
| I plur. | annumeraverĭmus |
| II plur. | annumeraverĭtis |
| III plur. | annumeravĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | annumeravissem |
| II sing. | annumeravisses |
| III sing. | annumeravisset |
| I plur. | annumeravissēmus |
| II plur. | annumeravissētis |
| III plur. | annumeravissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | annŭmĕra |
| II plur. | annŭmĕrāte |
| FUTUR |
| II sing. | annŭmĕrāto |
| III sing. | annŭmĕrāto |
| II plur. | annŭmĕratōte |
| III plur. | annŭmĕranto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| annŭmĕrans, antis |
| FUTUR |
| annumeratūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| annŭmĕrāre |
| PARFAIT |
| annumeravisse |
| FUTUR |
| Singolare: | annumeratūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | annumeratūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | annŭmĕrandi |
| Datif: | annŭmĕrando |
| Accusatif: | ad annŭmĕrandum |
| Ablatif: | annŭmĕrando |
| SUPIN |
| annumeratum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:ANNUMERO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|