Déclinaison / Conjugueur latin
annuntĭo - Diathèse active
(annuntĭo, annuntĭas, annuntiavi, annuntĭāre, annuntiatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | annuntĭo |
| II sing. | annuntĭas |
| III sing. | annuntĭat |
| I plur. | annuntĭāmus |
| II plur. | annuntĭātis |
| III plur. | annuntĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | annuntĭābam |
| II sing. | annuntĭābas |
| III sing. | annuntĭābat |
| I plur. | annuntĭabāmus |
| II plur. | annuntĭabātis |
| III plur. | annuntĭābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | annuntĭābo |
| II sing. | annuntĭābis |
| III sing. | annuntĭābit |
| I plur. | annuntĭabĭmus |
| II plur. | annuntĭabĭtis |
| III plur. | annuntĭābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | annuntiavi |
| II sing. | annuntiavisti |
| III sing. | annuntiavit |
| I plur. | annuntiavĭmus |
| II plur. | annuntiavistis |
| III plur. | annuntiavērunt, annuntiavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | annuntiavĕram |
| II sing. | annuntiavĕras |
| III sing. | annuntiavĕrat |
| I plur. | annuntiaverāmus |
| II plur. | annuntiaverātis |
| III plur. | annuntiavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | annuntiavĕro |
| II sing. | annuntiavĕris |
| III sing. | annuntiavĕrit |
| I plur. | annuntiaverĭmus |
| II plur. | annuntiaverĭtis |
| III plur. | annuntiavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | annuntĭem |
| II sing. | annuntĭes |
| III sing. | annuntĭet |
| I plur. | annuntĭēmus |
| II plur. | annuntĭētis |
| III plur. | annuntĭent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | annuntĭārem |
| II sing. | annuntĭāres |
| III sing. | annuntĭāret |
| I plur. | annuntĭarēmus |
| II plur. | annuntĭarētis |
| III plur. | annuntĭārent |
| PARFAIT |
| I sing. | annuntiavĕrim |
| II sing. | annuntiavĕris |
| III sing. | annuntiavĕrit |
| I plur. | annuntiaverĭmus |
| II plur. | annuntiaverĭtis |
| III plur. | annuntiavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | annuntiavissem |
| II sing. | annuntiavisses |
| III sing. | annuntiavisset |
| I plur. | annuntiavissēmus |
| II plur. | annuntiavissētis |
| III plur. | annuntiavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | annuntĭa |
| II plur. | annuntĭāte |
| FUTUR |
| II sing. | annuntĭāto |
| III sing. | annuntĭāto |
| II plur. | annuntĭatōte |
| III plur. | annuntĭanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| annuntĭans, antis |
| FUTUR |
| annuntiatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| annuntĭāre |
| PARFAIT |
| annuntiavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | annuntiatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | annuntiatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | annuntĭandi |
| Datif: | annuntĭando |
| Accusatif: | ad annuntĭandum |
| Ablatif: | annuntĭando |
| SUPIN |
| annuntiatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:ANNUNTIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|