Déclinaison / Conjugueur latin
annuntĭor - Diathèse passive
(annuntĭo, annuntĭas, annuntiavi, annuntĭāre, annuntiatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | annuntĭor |
| II sing. | annuntĭāris, annuntĭāre |
| III sing. | annuntĭātur |
| I plur. | annuntĭāmur |
| II plur. | annuntĭamĭni |
| III plur. | annuntĭantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | annuntĭābar |
| II sing. | annuntĭabāris, annuntĭabāre |
| III sing. | annuntĭabātur |
| I plur. | annuntĭabāmur |
| II plur. | annuntĭabamĭni |
| III plur. | annuntĭabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | annuntĭābor |
| II sing. | annuntĭabĕris, annuntĭabĕre |
| III sing. | annuntĭabĭtur |
| I plur. | annuntĭabĭmur |
| II plur. | annuntĭabimĭni |
| III plur. | annuntĭabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | annuntiatus, a, um sum |
| II sing. | annuntiatus, a, um es |
| III sing. | annuntiatus, a, um est |
| I plur. | annuntiati, ae, a sumus |
| II plur. | annuntiati, ae, a estis |
| III plur. | annuntiati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | annuntiatus, a, um eram |
| II sing. | annuntiatus, a, um eras |
| III sing. | annuntiatus, a, um erat |
| I plur. | annuntiati, ae, a eramus |
| II plur. | annuntiati, ae, a eratis |
| III plur. | annuntiati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | annuntiatus, a, um ero |
| II sing. | annuntiatus, a, um eris |
| III sing. | annuntiatus, a, um erit |
| I plur. | annuntiati, ae, a erimus |
| II plur. | annuntiati, ae, a eritis |
| III plur. | annuntiati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | annuntĭer |
| II sing. | annuntĭēris, annuntĭēre |
| III sing. | annuntĭētur |
| I plur. | annuntĭēmur |
| II plur. | annuntĭemĭni |
| III plur. | annuntĭentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | annuntĭārer |
| II sing. | annuntĭarēris, annuntĭarēre |
| III sing. | annuntĭarētur |
| I plur. | annuntĭarēmur |
| II plur. | annuntĭaremĭni |
| III plur. | annuntĭarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | annuntiatus, a, um sim |
| II sing. | annuntiatus, a, um sis |
| III sing. | annuntiatus, a, um sit |
| I plur. | annuntiati, ae, a simus |
| II plur. | annuntiati, ae, a sitis |
| III plur. | annuntiati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | annuntiatus, a, um essem |
| II sing. | annuntiatus, a, um esses |
| III sing. | annuntiatus, a, um esset |
| I plur. | annuntiati, ae, a essemus |
| II plur. | annuntiati, ae, a essetis |
| III plur. | annuntiati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | annuntĭāre |
| II plur. | annuntĭamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | annuntĭātor |
| III sing. | annuntĭātor |
| II plur. | |
| III plur. | annuntĭantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| annuntiatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| annuntĭāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | annuntiatus, a, um esse |
| Plurale: | annuntiati, ae, a esse |
| FUTUR |
| annuntiatum esse |
| GERUNDIVO |
| annuntĭandus, a, um | |