Déclinaison / Conjugueur latin
attrector - Diathèse passive
(attrecto, attrectas, attrectavi, attrectāre, attrectatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | attrector |
| II sing. | attrectāris, attrectāre |
| III sing. | attrectātur |
| I plur. | attrectāmur |
| II plur. | attrectamĭni |
| III plur. | attrectantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | attrectābar |
| II sing. | attrectabāris, attrectabāre |
| III sing. | attrectabātur |
| I plur. | attrectabāmur |
| II plur. | attrectabamĭni |
| III plur. | attrectabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | attrectābor |
| II sing. | attrectabĕris, attrectabĕre |
| III sing. | attrectabĭtur |
| I plur. | attrectabĭmur |
| II plur. | attrectabimĭni |
| III plur. | attrectabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | attrectatus, a, um sum |
| II sing. | attrectatus, a, um es |
| III sing. | attrectatus, a, um est |
| I plur. | attrectati, ae, a sumus |
| II plur. | attrectati, ae, a estis |
| III plur. | attrectati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | attrectatus, a, um eram |
| II sing. | attrectatus, a, um eras |
| III sing. | attrectatus, a, um erat |
| I plur. | attrectati, ae, a eramus |
| II plur. | attrectati, ae, a eratis |
| III plur. | attrectati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | attrectatus, a, um ero |
| II sing. | attrectatus, a, um eris |
| III sing. | attrectatus, a, um erit |
| I plur. | attrectati, ae, a erimus |
| II plur. | attrectati, ae, a eritis |
| III plur. | attrectati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | attrecter |
| II sing. | attrectēris, attrectēre |
| III sing. | attrectētur |
| I plur. | attrectēmur |
| II plur. | attrectemĭni |
| III plur. | attrectentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | attrectārer |
| II sing. | attrectarēris, attrectarēre |
| III sing. | attrectarētur |
| I plur. | attrectarēmur |
| II plur. | attrectaremĭni |
| III plur. | attrectarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | attrectatus, a, um sim |
| II sing. | attrectatus, a, um sis |
| III sing. | attrectatus, a, um sit |
| I plur. | attrectati, ae, a simus |
| II plur. | attrectati, ae, a sitis |
| III plur. | attrectati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | attrectatus, a, um essem |
| II sing. | attrectatus, a, um esses |
| III sing. | attrectatus, a, um esset |
| I plur. | attrectati, ae, a essemus |
| II plur. | attrectati, ae, a essetis |
| III plur. | attrectati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | attrectāre |
| II plur. | attrectamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | attrectātor |
| III sing. | attrectātor |
| II plur. | |
| III plur. | attrectantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| attrectatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| attrectāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | attrectatus, a, um esse |
| Plurale: | attrectati, ae, a esse |
| FUTUR |
| attrectatum esse |
| GERUNDIVO |
| attrectandus, a, um | |