Déclinaison / Conjugueur latin
certĭōro - Diathèse active
(certĭōro, certĭōras, certioravi, certĭōrāre, certioratum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | certĭōro |
| II sing. | certĭōras |
| III sing. | certĭōrat |
| I plur. | certĭōrāmus |
| II plur. | certĭōrātis |
| III plur. | certĭōrant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | certĭōrābam |
| II sing. | certĭōrābas |
| III sing. | certĭōrābat |
| I plur. | certĭōrabāmus |
| II plur. | certĭōrabātis |
| III plur. | certĭōrābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | certĭōrābo |
| II sing. | certĭōrābis |
| III sing. | certĭōrābit |
| I plur. | certĭōrabĭmus |
| II plur. | certĭōrabĭtis |
| III plur. | certĭōrābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | certioravi |
| II sing. | certioravisti |
| III sing. | certioravit |
| I plur. | certioravĭmus |
| II plur. | certioravistis |
| III plur. | certioravērunt, certioravēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | certioravĕram |
| II sing. | certioravĕras |
| III sing. | certioravĕrat |
| I plur. | certioraverāmus |
| II plur. | certioraverātis |
| III plur. | certioravĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | certioravĕro |
| II sing. | certioravĕris |
| III sing. | certioravĕrit |
| I plur. | certioraverĭmus |
| II plur. | certioraverĭtis |
| III plur. | certioravĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | certĭōrem |
| II sing. | certĭōres |
| III sing. | certĭōret |
| I plur. | certĭōrēmus |
| II plur. | certĭōrētis |
| III plur. | certĭōrent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | certĭōrārem |
| II sing. | certĭōrāres |
| III sing. | certĭōrāret |
| I plur. | certĭōrarēmus |
| II plur. | certĭōrarētis |
| III plur. | certĭōrārent |
| PARFAIT |
| I sing. | certioravĕrim |
| II sing. | certioravĕris |
| III sing. | certioravĕrit |
| I plur. | certioraverĭmus |
| II plur. | certioraverĭtis |
| III plur. | certioravĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | certioravissem |
| II sing. | certioravisses |
| III sing. | certioravisset |
| I plur. | certioravissēmus |
| II plur. | certioravissētis |
| III plur. | certioravissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | certĭōra |
| II plur. | certĭōrāte |
| FUTUR |
| II sing. | certĭōrāto |
| III sing. | certĭōrāto |
| II plur. | certĭōratōte |
| III plur. | certĭōranto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| certĭōrans, antis |
| FUTUR |
| certioratūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| certĭōrāre |
| PARFAIT |
| certioravisse |
| FUTUR |
| Singolare: | certioratūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | certioratūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | certĭōrandi |
| Datif: | certĭōrando |
| Accusatif: | ad certĭōrandum |
| Ablatif: | certĭōrando |
| SUPIN |
| certioratum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CERTIORO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|