Déclinaison / Conjugueur latin
circŭmĕo - Diathèse active
(circŭmĕo, circŭmis, circumii, circŭmire, circumitum)
verbe transitif e intransitif anomal
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | circŭmĕo |
| II sing. | circŭmis |
| III sing. | circŭmit |
| I plur. | circŭmīmus |
| II plur. | circŭmītis |
| III plur. | circŭmeunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | circŭmībam |
| II sing. | circŭmības |
| III sing. | circŭmībat |
| I plur. | circŭmibāmus |
| II plur. | circŭmibātis |
| III plur. | circŭmībant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | circŭmībo |
| II sing. | circŭmībis |
| III sing. | circŭmībit |
| I plur. | circŭmibĭmus |
| II plur. | circŭmibĭtis |
| III plur. | circŭmībunt |
| PARFAIT |
| I sing. | circumii o circumivi |
| II sing. | circumiisti o circumivisti |
| III sing. | circumiit o circumivit |
| I plur. | circumiĭmus o circumivĭmus |
| II plur. | circŭmistis o circumivistis |
| III plur. | circumiērunt o circumivērunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | circumiĕram o circumivĕram |
| II sing. | circumiĕras o circumivĕras |
| III sing. | circumiĕrat o circumivĕrat |
| I plur. | circumierāmus o circumiverāmus |
| II plur. | circumierātis o circumiverātis |
| III plur. | circumiĕrant o circumivĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | circumiĕro o circumivĕro |
| II sing. | circumiĕris o circumivĕris |
| III sing. | circumiĕrit o circumivĕrit |
| I plur. | circumierĭmus o circumiverĭmus |
| II plur. | circumierĭtis o circumiverĭtis |
| III plur. | circumiĕrint o circumivĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | circŭmĕam |
| II sing. | circŭmĕas |
| III sing. | circŭmĕat |
| I plur. | circŭmeāmus |
| II plur. | circŭmeātis |
| III plur. | circŭmĕant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | circŭmīrem |
| II sing. | circŭmīres |
| III sing. | circŭmīret |
| I plur. | circŭmirēmus |
| II plur. | circŭmirētis |
| III plur. | circŭmīrent |
| PARFAIT |
| I sing. | circumiĕrim o circumivĕrim |
| II sing. | circumiĕris o circumivĕris |
| III sing. | circumiĕrit o circumivĕrit |
| I plur. | circumierĭmus o circumiverĭmus |
| II plur. | circumierĭtis o circumiverĭtis |
| III plur. | circumiĕrint o circumivĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | circumiissem o circumivissem |
| II sing. | circumiisses o circumivisses |
| III sing. | circumiisset o circumivisset |
| I plur. | circumiissēmus o circumivissēmus |
| II plur. | circumiissētis o circumivissētis |
| III plur. | circumiissent o circumivissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | circŭmi |
| II plur. | circŭmīte |
| FUTUR |
| II sing. | circŭmĭto |
| III sing. | circŭmĭto |
| II plur. | circŭmitōte |
| III plur. | circŭmeunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| circŭmiens, euntis |
| FUTUR |
| circumitūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| circŭmire |
| PARFAIT |
| circŭmisse o circumivisse |
| FUTUR |
| Singolare: | circumitūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | circumitūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | circŭmeundi |
| Datif: | circŭmeundo |
| Accusatif: | ad circŭmeundum |
| Ablatif: | circŭmeundo |
| SUPIN |
| circumitum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CIRCUMEO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|