Déclinaison / Conjugueur latin
cognoscor - Diathèse passive
(cognosco, cognoscis, cognovi, cognoscĕre, cognitum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | cognoscor |
| II sing. | cognoscĕris, cognoscĕre |
| III sing. | cognoscĭtur |
| I plur. | cognoscĭmur |
| II plur. | cognoscimĭni |
| III plur. | cognoscuntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | cognoscēbar |
| II sing. | cognoscebāris, cognoscebāre |
| III sing. | cognoscebātur |
| I plur. | cognoscebāmur |
| II plur. | cognoscebamĭni |
| III plur. | cognoscebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | cognoscar |
| II sing. | cognoscēris, cognoscēre |
| III sing. | cognoscētur |
| I plur. | cognoscēmur |
| II plur. | cognoscemĭni |
| III plur. | cognoscentur |
| PARFAIT |
| I sing. | cognitus, –a, –um sum |
| II sing. | cognitus, –a, –um es |
| III sing. | cognitus, –a, –um est |
| I plur. | cogniti, –ae, –a sumus |
| II plur. | cogniti, –ae, –a estis |
| III plur. | cogniti, –ae, –a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | cognitus, –a, –um eram |
| II sing. | cognitus, –a, –um eras |
| III sing. | cognitus, –a, –um erat |
| I plur. | cogniti, –ae, –a eramus |
| II plur. | cogniti, –ae, –a eratis |
| III plur. | cogniti, –ae, –a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | cognitus, –a, –um ero |
| II sing. | cognitus, –a, –um eris |
| III sing. | cognitus, –a, –um erit |
| I plur. | cogniti, –ae, –a erimus |
| II plur. | cogniti, –ae, –a eritis |
| III plur. | cogniti, –ae, –a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | cognoscar |
| II sing. | cognoscāris, cognoscāre |
| III sing. | cognoscātur |
| I plur. | cognoscāmur |
| II plur. | cognoscamĭni |
| III plur. | cognoscantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | cognoscĕrer |
| II sing. | cognoscerēris, cognoscerēre |
| III sing. | cognoscerētur |
| I plur. | cognoscerēmur |
| II plur. | cognosceremĭni |
| III plur. | cognoscerentur |
| PARFAIT |
| I sing. | cognitus, –a, –um sim |
| II sing. | cognitus, –a, –um sis |
| III sing. | cognitus, –a, –um sit |
| I plur. | cogniti, –ae, –a simus |
| II plur. | cogniti, –ae, –a sitis |
| III plur. | cogniti, –ae, –a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | cognitus, –a, –um essem |
| II sing. | cognitus, –a, –um esses |
| III sing. | cognitus, –a, –um esset |
| I plur. | cogniti, –ae, –a essemus |
| II plur. | cogniti, –ae, –a essetis |
| III plur. | cogniti, –ae, –a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | cognoscĕre |
| II plur. | cognoscimĭni |
| FUTUR |
| II sing. | cognoscĭtor |
| III sing. | cognoscĭtor |
| II plur. | – |
| III plur. | cognoscuntor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| cognitus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| cognosci |
| PARFAIT |
| Singolare: | cognitus, –a, –um esse |
| Plurale: | cogniti, –ae, –a esse |
| FUTUR |
| cognitum esse |
| GERUNDIVO |
| cognoscendus, –a, –um |
| SUPIN |
| cognitu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:COGNOSCOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
