Déclinaison / Conjugueur latin
cognōmĭnor - Diathèse passive
(cognōmĭno, cognōmĭnas, cognominavi, cognōmĭnāre, cognominatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | cognōmĭnor |
| II sing. | cognōmĭnāris, cognōmĭnāre |
| III sing. | cognōmĭnātur |
| I plur. | cognōmĭnāmur |
| II plur. | cognōmĭnamĭni |
| III plur. | cognōmĭnantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | cognōmĭnābar |
| II sing. | cognōmĭnabāris, cognōmĭnabāre |
| III sing. | cognōmĭnabātur |
| I plur. | cognōmĭnabāmur |
| II plur. | cognōmĭnabamĭni |
| III plur. | cognōmĭnabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | cognōmĭnābor |
| II sing. | cognōmĭnabĕris, cognōmĭnabĕre |
| III sing. | cognōmĭnabĭtur |
| I plur. | cognōmĭnabĭmur |
| II plur. | cognōmĭnabimĭni |
| III plur. | cognōmĭnabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | cognominatus, a, um sum |
| II sing. | cognominatus, a, um es |
| III sing. | cognominatus, a, um est |
| I plur. | cognominati, ae, a sumus |
| II plur. | cognominati, ae, a estis |
| III plur. | cognominati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | cognominatus, a, um eram |
| II sing. | cognominatus, a, um eras |
| III sing. | cognominatus, a, um erat |
| I plur. | cognominati, ae, a eramus |
| II plur. | cognominati, ae, a eratis |
| III plur. | cognominati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | cognominatus, a, um ero |
| II sing. | cognominatus, a, um eris |
| III sing. | cognominatus, a, um erit |
| I plur. | cognominati, ae, a erimus |
| II plur. | cognominati, ae, a eritis |
| III plur. | cognominati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | cognōmĭner |
| II sing. | cognōmĭnēris, cognōmĭnēre |
| III sing. | cognōmĭnētur |
| I plur. | cognōmĭnēmur |
| II plur. | cognōmĭnemĭni |
| III plur. | cognōmĭnentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | cognōmĭnārer |
| II sing. | cognōmĭnarēris, cognōmĭnarēre |
| III sing. | cognōmĭnarētur |
| I plur. | cognōmĭnarēmur |
| II plur. | cognōmĭnaremĭni |
| III plur. | cognōmĭnarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | cognominatus, a, um sim |
| II sing. | cognominatus, a, um sis |
| III sing. | cognominatus, a, um sit |
| I plur. | cognominati, ae, a simus |
| II plur. | cognominati, ae, a sitis |
| III plur. | cognominati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | cognominatus, a, um essem |
| II sing. | cognominatus, a, um esses |
| III sing. | cognominatus, a, um esset |
| I plur. | cognominati, ae, a essemus |
| II plur. | cognominati, ae, a essetis |
| III plur. | cognominati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | cognōmĭnāre |
| II plur. | cognōmĭnamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | cognōmĭnātor |
| III sing. | cognōmĭnātor |
| II plur. | |
| III plur. | cognōmĭnantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| cognominatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| cognōmĭnāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | cognominatus, a, um esse |
| Plurale: | cognominati, ae, a esse |
| FUTUR |
| cognominatum esse |
| GERUNDIVO |
| cognōmĭnandus, a, um | |