Déclinaison / Conjugueur latin
complānor - Diathèse passive
(complāno, complānas, complanavi, complānāre, complanatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | complānor |
| II sing. | complānāris, complānāre |
| III sing. | complānātur |
| I plur. | complānāmur |
| II plur. | complānamĭni |
| III plur. | complānantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | complānābar |
| II sing. | complānabāris, complānabāre |
| III sing. | complānabātur |
| I plur. | complānabāmur |
| II plur. | complānabamĭni |
| III plur. | complānabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | complānābor |
| II sing. | complānabĕris, complānabĕre |
| III sing. | complānabĭtur |
| I plur. | complānabĭmur |
| II plur. | complānabimĭni |
| III plur. | complānabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | complanatus, a, um sum |
| II sing. | complanatus, a, um es |
| III sing. | complanatus, a, um est |
| I plur. | complanati, ae, a sumus |
| II plur. | complanati, ae, a estis |
| III plur. | complanati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | complanatus, a, um eram |
| II sing. | complanatus, a, um eras |
| III sing. | complanatus, a, um erat |
| I plur. | complanati, ae, a eramus |
| II plur. | complanati, ae, a eratis |
| III plur. | complanati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | complanatus, a, um ero |
| II sing. | complanatus, a, um eris |
| III sing. | complanatus, a, um erit |
| I plur. | complanati, ae, a erimus |
| II plur. | complanati, ae, a eritis |
| III plur. | complanati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | complāner |
| II sing. | complānēris, complānēre |
| III sing. | complānētur |
| I plur. | complānēmur |
| II plur. | complānemĭni |
| III plur. | complānentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | complānārer |
| II sing. | complānarēris, complānarēre |
| III sing. | complānarētur |
| I plur. | complānarēmur |
| II plur. | complānaremĭni |
| III plur. | complānarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | complanatus, a, um sim |
| II sing. | complanatus, a, um sis |
| III sing. | complanatus, a, um sit |
| I plur. | complanati, ae, a simus |
| II plur. | complanati, ae, a sitis |
| III plur. | complanati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | complanatus, a, um essem |
| II sing. | complanatus, a, um esses |
| III sing. | complanatus, a, um esset |
| I plur. | complanati, ae, a essemus |
| II plur. | complanati, ae, a essetis |
| III plur. | complanati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | complānāre |
| II plur. | complānamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | complānātor |
| III sing. | complānātor |
| II plur. | |
| III plur. | complānantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| complanatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| complānāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | complanatus, a, um esse |
| Plurale: | complanati, ae, a esse |
| FUTUR |
| complanatum esse |
| GERUNDIVO |
| complānandus, a, um | |