Déclinaison / Conjugueur latin
concalfăcĭo - Diathèse active
(concalfăcĭo, concalfăcis, concalefeci, concalfăcĕre, concalefactum)
verbe transitif III conjugaison in -io
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | concalfăcĭo |
| II sing. | concalfăcis |
| III sing. | concalfăcit |
| I plur. | concalfăcīmus |
| II plur. | concalfăcītis |
| III plur. | concalfăciunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | concalfăciēbam |
| II sing. | concalfăciēbas |
| III sing. | concalfăciēbat |
| I plur. | concalfăciebāmus |
| II plur. | concalfăciebātis |
| III plur. | concalfăciēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | concalfăcĭam |
| II sing. | concalfăcĭes |
| III sing. | concalfăcĭet |
| I plur. | concalfăciēmus |
| II plur. | concalfăciētis |
| III plur. | concalfăcĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | concalefeci |
| II sing. | concalefecisti |
| III sing. | concalefecit |
| I plur. | concalefecĭmus |
| II plur. | concalefecistis |
| III plur. | concalefecērunt, concalefecēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | concalefecĕram |
| II sing. | concalefecĕras |
| III sing. | concalefecĕrat |
| I plur. | concalefecerāmus |
| II plur. | concalefecerātis |
| III plur. | concalefecĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | concalefecĕro |
| II sing. | concalefecĕris |
| III sing. | concalefecĕrit |
| I plur. | concalefecerĭmus |
| II plur. | concalefecerĭtis |
| III plur. | concalefecĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | concalfăcĭam |
| II sing. | concalfăcĭas |
| III sing. | concalfăcĭat |
| I plur. | concalfăciāmus |
| II plur. | concalfăciātis |
| III plur. | concalfăcĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | concalfăcĕrem |
| II sing. | concalfăcĕres |
| III sing. | concalfăcĕret |
| I plur. | concalfăcerēmus |
| II plur. | concalfăcerētis |
| III plur. | concalfăcĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | concalefecĕrim |
| II sing. | concalefecĕris |
| III sing. | concalefecĕrit |
| I plur. | concalefecerĭmus |
| II plur. | concalefecerĭtis |
| III plur. | concalefecĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | concalefecissem |
| II sing. | concalefecisses |
| III sing. | concalefecisset |
| I plur. | concalefecissēmus |
| II plur. | concalefecissētis |
| III plur. | concalefecissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | concalfăce, concalfăc |
| II plur. | concalfăcĭte |
| FUTUR |
| II sing. | concalfăcĭto |
| III sing. | concalfăcĭto |
| II plur. | concalfăcitōte |
| III plur. | concalfăciunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| concalfăciens, ientis |
| FUTUR |
| concalefactūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| concalfăcĕre |
| PARFAIT |
| concalefecisse |
| FUTUR |
| Singolare: | concalefactūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | concalefactūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | concalfăciendi |
| Datif: | concalfăciendo |
| Accusatif: | ad concalfăciendum |
| Ablatif: | concalfăciendo |
| SUPIN |
| concalefactum |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONCALFACIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|