Déclinaison / Conjugueur latin
concămăror - Diathèse passive
(concămăro, concămăras, concamaravi, concămărāre, concamaratum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | concămăror |
| II sing. | concămărāris, concămărāre |
| III sing. | concămărātur |
| I plur. | concămărāmur |
| II plur. | concămăramĭni |
| III plur. | concămărantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | concămărābar |
| II sing. | concămărabāris, concămărabāre |
| III sing. | concămărabātur |
| I plur. | concămărabāmur |
| II plur. | concămărabamĭni |
| III plur. | concămărabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | concămărābor |
| II sing. | concămărabĕris, concămărabĕre |
| III sing. | concămărabĭtur |
| I plur. | concămărabĭmur |
| II plur. | concămărabimĭni |
| III plur. | concămărabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | concamaratus, a, um sum |
| II sing. | concamaratus, a, um es |
| III sing. | concamaratus, a, um est |
| I plur. | concamarati, ae, a sumus |
| II plur. | concamarati, ae, a estis |
| III plur. | concamarati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | concamaratus, a, um eram |
| II sing. | concamaratus, a, um eras |
| III sing. | concamaratus, a, um erat |
| I plur. | concamarati, ae, a eramus |
| II plur. | concamarati, ae, a eratis |
| III plur. | concamarati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | concamaratus, a, um ero |
| II sing. | concamaratus, a, um eris |
| III sing. | concamaratus, a, um erit |
| I plur. | concamarati, ae, a erimus |
| II plur. | concamarati, ae, a eritis |
| III plur. | concamarati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | concămărer |
| II sing. | concămărēris, concămărēre |
| III sing. | concămărētur |
| I plur. | concămărēmur |
| II plur. | concămăremĭni |
| III plur. | concămărentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | concămărārer |
| II sing. | concămărarēris, concămărarēre |
| III sing. | concămărarētur |
| I plur. | concămărarēmur |
| II plur. | concămăraremĭni |
| III plur. | concămărarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | concamaratus, a, um sim |
| II sing. | concamaratus, a, um sis |
| III sing. | concamaratus, a, um sit |
| I plur. | concamarati, ae, a simus |
| II plur. | concamarati, ae, a sitis |
| III plur. | concamarati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | concamaratus, a, um essem |
| II sing. | concamaratus, a, um esses |
| III sing. | concamaratus, a, um esset |
| I plur. | concamarati, ae, a essemus |
| II plur. | concamarati, ae, a essetis |
| III plur. | concamarati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | concămărāre |
| II plur. | concămăramĭni |
| FUTUR |
| II sing. | concămărātor |
| III sing. | concămărātor |
| II plur. | |
| III plur. | concămărantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| concamaratus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| concămărāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | concamaratus, a, um esse |
| Plurale: | concamarati, ae, a esse |
| FUTUR |
| concamaratum esse |
| GERUNDIVO |
| concămărandus, a, um | |