Déclinaison / Conjugueur latin
concēlor - Diathèse passive
(concēlo, concēlas, concelavi, concēlāre, concelatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | concēlor |
| II sing. | concēlāris, concēlāre |
| III sing. | concēlātur |
| I plur. | concēlāmur |
| II plur. | concēlamĭni |
| III plur. | concēlantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | concēlābar |
| II sing. | concēlabāris, concēlabāre |
| III sing. | concēlabātur |
| I plur. | concēlabāmur |
| II plur. | concēlabamĭni |
| III plur. | concēlabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | concēlābor |
| II sing. | concēlabĕris, concēlabĕre |
| III sing. | concēlabĭtur |
| I plur. | concēlabĭmur |
| II plur. | concēlabimĭni |
| III plur. | concēlabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | concelatus, a, um sum |
| II sing. | concelatus, a, um es |
| III sing. | concelatus, a, um est |
| I plur. | concelati, ae, a sumus |
| II plur. | concelati, ae, a estis |
| III plur. | concelati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | concelatus, a, um eram |
| II sing. | concelatus, a, um eras |
| III sing. | concelatus, a, um erat |
| I plur. | concelati, ae, a eramus |
| II plur. | concelati, ae, a eratis |
| III plur. | concelati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | concelatus, a, um ero |
| II sing. | concelatus, a, um eris |
| III sing. | concelatus, a, um erit |
| I plur. | concelati, ae, a erimus |
| II plur. | concelati, ae, a eritis |
| III plur. | concelati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | concēler |
| II sing. | concēlēris, concēlēre |
| III sing. | concēlētur |
| I plur. | concēlēmur |
| II plur. | concēlemĭni |
| III plur. | concēlentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | concēlārer |
| II sing. | concēlarēris, concēlarēre |
| III sing. | concēlarētur |
| I plur. | concēlarēmur |
| II plur. | concēlaremĭni |
| III plur. | concēlarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | concelatus, a, um sim |
| II sing. | concelatus, a, um sis |
| III sing. | concelatus, a, um sit |
| I plur. | concelati, ae, a simus |
| II plur. | concelati, ae, a sitis |
| III plur. | concelati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | concelatus, a, um essem |
| II sing. | concelatus, a, um esses |
| III sing. | concelatus, a, um esset |
| I plur. | concelati, ae, a essemus |
| II plur. | concelati, ae, a essetis |
| III plur. | concelati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | concēlāre |
| II plur. | concēlamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | concēlātor |
| III sing. | concēlātor |
| II plur. | |
| III plur. | concēlantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| concelatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| concēlāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | concelatus, a, um esse |
| Plurale: | concelati, ae, a esse |
| FUTUR |
| concelatum esse |
| GERUNDIVO |
| concēlandus, a, um | |