Déclinaison / Conjugueur latin
concordor - Diathèse passive
(concordo, concordas, concordavi, concordāre, concordatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | concordor |
| II sing. | concordāris, concordāre |
| III sing. | concordātur |
| I plur. | concordāmur |
| II plur. | concordamĭni |
| III plur. | concordantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | concordābar |
| II sing. | concordabāris, concordabāre |
| III sing. | concordabātur |
| I plur. | concordabāmur |
| II plur. | concordabamĭni |
| III plur. | concordabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | concordābor |
| II sing. | concordabĕris, concordabĕre |
| III sing. | concordabĭtur |
| I plur. | concordabĭmur |
| II plur. | concordabimĭni |
| III plur. | concordabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | concordatus, a, um sum |
| II sing. | concordatus, a, um es |
| III sing. | concordatus, a, um est |
| I plur. | concordati, ae, a sumus |
| II plur. | concordati, ae, a estis |
| III plur. | concordati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | concordatus, a, um eram |
| II sing. | concordatus, a, um eras |
| III sing. | concordatus, a, um erat |
| I plur. | concordati, ae, a eramus |
| II plur. | concordati, ae, a eratis |
| III plur. | concordati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | concordatus, a, um ero |
| II sing. | concordatus, a, um eris |
| III sing. | concordatus, a, um erit |
| I plur. | concordati, ae, a erimus |
| II plur. | concordati, ae, a eritis |
| III plur. | concordati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | concorder |
| II sing. | concordēris, concordēre |
| III sing. | concordētur |
| I plur. | concordēmur |
| II plur. | concordemĭni |
| III plur. | concordentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | concordārer |
| II sing. | concordarēris, concordarēre |
| III sing. | concordarētur |
| I plur. | concordarēmur |
| II plur. | concordaremĭni |
| III plur. | concordarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | concordatus, a, um sim |
| II sing. | concordatus, a, um sis |
| III sing. | concordatus, a, um sit |
| I plur. | concordati, ae, a simus |
| II plur. | concordati, ae, a sitis |
| III plur. | concordati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | concordatus, a, um essem |
| II sing. | concordatus, a, um esses |
| III sing. | concordatus, a, um esset |
| I plur. | concordati, ae, a essemus |
| II plur. | concordati, ae, a essetis |
| III plur. | concordati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | concordāre |
| II plur. | concordamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | concordātor |
| III sing. | concordātor |
| II plur. | |
| III plur. | concordantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| concordatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| concordāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | concordatus, a, um esse |
| Plurale: | concordati, ae, a esse |
| FUTUR |
| concordatum esse |
| GERUNDIVO |
| concordandus, a, um |
| SUPIN |
| concordatu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONCORDOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|