Déclinaison / Conjugueur latin
conculcor - Diathèse passive
(conculco, conculcas, conculcavi, conculcāre, conculcatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | conculcor |
| II sing. | conculcāris, conculcāre |
| III sing. | conculcātur |
| I plur. | conculcāmur |
| II plur. | conculcamĭni |
| III plur. | conculcantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | conculcābar |
| II sing. | conculcabāris, conculcabāre |
| III sing. | conculcabātur |
| I plur. | conculcabāmur |
| II plur. | conculcabamĭni |
| III plur. | conculcabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | conculcābor |
| II sing. | conculcabĕris, conculcabĕre |
| III sing. | conculcabĭtur |
| I plur. | conculcabĭmur |
| II plur. | conculcabimĭni |
| III plur. | conculcabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | conculcatus, a, um sum |
| II sing. | conculcatus, a, um es |
| III sing. | conculcatus, a, um est |
| I plur. | conculcati, ae, a sumus |
| II plur. | conculcati, ae, a estis |
| III plur. | conculcati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | conculcatus, a, um eram |
| II sing. | conculcatus, a, um eras |
| III sing. | conculcatus, a, um erat |
| I plur. | conculcati, ae, a eramus |
| II plur. | conculcati, ae, a eratis |
| III plur. | conculcati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | conculcatus, a, um ero |
| II sing. | conculcatus, a, um eris |
| III sing. | conculcatus, a, um erit |
| I plur. | conculcati, ae, a erimus |
| II plur. | conculcati, ae, a eritis |
| III plur. | conculcati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | conculcer |
| II sing. | conculcēris, conculcēre |
| III sing. | conculcētur |
| I plur. | conculcēmur |
| II plur. | conculcemĭni |
| III plur. | conculcentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | conculcārer |
| II sing. | conculcarēris, conculcarēre |
| III sing. | conculcarētur |
| I plur. | conculcarēmur |
| II plur. | conculcaremĭni |
| III plur. | conculcarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | conculcatus, a, um sim |
| II sing. | conculcatus, a, um sis |
| III sing. | conculcatus, a, um sit |
| I plur. | conculcati, ae, a simus |
| II plur. | conculcati, ae, a sitis |
| III plur. | conculcati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | conculcatus, a, um essem |
| II sing. | conculcatus, a, um esses |
| III sing. | conculcatus, a, um esset |
| I plur. | conculcati, ae, a essemus |
| II plur. | conculcati, ae, a essetis |
| III plur. | conculcati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | conculcāre |
| II plur. | conculcamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | conculcātor |
| III sing. | conculcātor |
| II plur. | |
| III plur. | conculcantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| conculcatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| conculcāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | conculcatus, a, um esse |
| Plurale: | conculcati, ae, a esse |
| FUTUR |
| conculcatum esse |
| GERUNDIVO |
| conculcandus, a, um | |