Déclinaison / Conjugueur latin
condōnor - Diathèse passive
(condōno, condōnas, condonavi, condōnāre, condonatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | condōnor |
| II sing. | condōnāris, condōnāre |
| III sing. | condōnātur |
| I plur. | condōnāmur |
| II plur. | condōnamĭni |
| III plur. | condōnantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | condōnābar |
| II sing. | condōnabāris, condōnabāre |
| III sing. | condōnabātur |
| I plur. | condōnabāmur |
| II plur. | condōnabamĭni |
| III plur. | condōnabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | condōnābor |
| II sing. | condōnabĕris, condōnabĕre |
| III sing. | condōnabĭtur |
| I plur. | condōnabĭmur |
| II plur. | condōnabimĭni |
| III plur. | condōnabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | condonatus, a, um sum |
| II sing. | condonatus, a, um es |
| III sing. | condonatus, a, um est |
| I plur. | condonati, ae, a sumus |
| II plur. | condonati, ae, a estis |
| III plur. | condonati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | condonatus, a, um eram |
| II sing. | condonatus, a, um eras |
| III sing. | condonatus, a, um erat |
| I plur. | condonati, ae, a eramus |
| II plur. | condonati, ae, a eratis |
| III plur. | condonati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | condonatus, a, um ero |
| II sing. | condonatus, a, um eris |
| III sing. | condonatus, a, um erit |
| I plur. | condonati, ae, a erimus |
| II plur. | condonati, ae, a eritis |
| III plur. | condonati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | condōner |
| II sing. | condōnēris, condōnēre |
| III sing. | condōnētur |
| I plur. | condōnēmur |
| II plur. | condōnemĭni |
| III plur. | condōnentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | condōnārer |
| II sing. | condōnarēris, condōnarēre |
| III sing. | condōnarētur |
| I plur. | condōnarēmur |
| II plur. | condōnaremĭni |
| III plur. | condōnarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | condonatus, a, um sim |
| II sing. | condonatus, a, um sis |
| III sing. | condonatus, a, um sit |
| I plur. | condonati, ae, a simus |
| II plur. | condonati, ae, a sitis |
| III plur. | condonati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | condonatus, a, um essem |
| II sing. | condonatus, a, um esses |
| III sing. | condonatus, a, um esset |
| I plur. | condonati, ae, a essemus |
| II plur. | condonati, ae, a essetis |
| III plur. | condonati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | condōnāre |
| II plur. | condōnamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | condōnātor |
| III sing. | condōnātor |
| II plur. | |
| III plur. | condōnantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| condonatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| condōnāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | condonatus, a, um esse |
| Plurale: | condonati, ae, a esse |
| FUTUR |
| condonatum esse |
| GERUNDIVO |
| condōnandus, a, um | |