Déclinaison / Conjugueur latin
confercĭo - Diathèse active
(confercĭo, confercis, confersi, confercīre, confertum)
verbe transitif IV conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | confercĭo |
| II sing. | confercis |
| III sing. | confercit |
| I plur. | confercīmus |
| II plur. | confercītis |
| III plur. | confercĭunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | conferciēbam |
| II sing. | conferciēbas |
| III sing. | conferciēbat |
| I plur. | conferciebāmus |
| II plur. | conferciebātis |
| III plur. | conferciēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | confercĭam |
| II sing. | confercĭes |
| III sing. | confercĭet |
| I plur. | conferciēmus |
| II plur. | conferciētis |
| III plur. | confercĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | confersi |
| II sing. | confersisti |
| III sing. | confersit |
| I plur. | confersĭmus |
| II plur. | confersistis |
| III plur. | confersērunt, confersēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | confersĕram |
| II sing. | confersĕras |
| III sing. | confersĕrat |
| I plur. | conferserāmus |
| II plur. | conferserātis |
| III plur. | confersĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | confersĕro |
| II sing. | confersĕris |
| III sing. | confersĕrit |
| I plur. | conferserĭmus |
| II plur. | conferserĭtis |
| III plur. | confersĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | confercĭam |
| II sing. | confercĭas |
| III sing. | confercĭat |
| I plur. | conferciāmus |
| II plur. | conferciātis |
| III plur. | confercĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | confercīrem |
| II sing. | confercīres |
| III sing. | confercīret |
| I plur. | confercirēmus |
| II plur. | confercirētis |
| III plur. | confercīrent |
| PARFAIT |
| I sing. | confersĕrim |
| II sing. | confersĕris |
| III sing. | confersĕrit |
| I plur. | conferserĭmus |
| II plur. | conferserĭtis |
| III plur. | confersĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | confersissem |
| II sing. | confersisses |
| III sing. | confersisset |
| I plur. | confersissēmus |
| II plur. | confersissētis |
| III plur. | confersissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | conferci |
| II plur. | confercīte |
| FUTUR |
| II sing. | confercīto |
| III sing. | confercīto |
| II plur. | confercitōte |
| III plur. | conferciunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| conferciens, ientis |
| FUTUR |
| confertūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| confercīre |
| PARFAIT |
| confersisse |
| FUTUR |
| Singolare: | confertūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | confertūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | conferciendi |
| Datif: | conferciendo |
| Accusatif: | ad conferciendum |
| Ablatif: | conferciendo |
| SUPIN |
| confertum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONFERCIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|