Déclinaison / Conjugueur latin
conpŏtĭor - Diathèse passive
(conpŏtĭo, conpŏtis, conpotivi, conpŏtīre, conpotitum)
verbe transitif IV conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | conpŏtĭor |
| II sing. | conpŏtīris, conpŏtīre |
| III sing. | conpŏtītur |
| I plur. | conpŏtīmur |
| II plur. | conpŏtimĭni |
| III plur. | conpŏtiuntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | conpŏtiēbar |
| II sing. | conpŏtiebāris, conpŏtiebāre |
| III sing. | conpŏtiebātur |
| I plur. | conpŏtiebāmur |
| II plur. | conpŏtiebamĭni |
| III plur. | conpŏtiebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | conpŏtĭar |
| II sing. | conpŏtiēris, conpŏtiēre |
| III sing. | conpŏtiētur |
| I plur. | conpŏtiēmur |
| II plur. | conpŏtiemĭni |
| III plur. | conpŏtientur |
| PARFAIT |
| I sing. | conpotitus, a, um sum |
| II sing. | conpotitus, a, um es |
| III sing. | conpotitus, a, um est |
| I plur. | conpotiti, ae, a sumus |
| II plur. | conpotiti, ae, a estis |
| III plur. | conpotiti, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | conpotitus, a, um eram |
| II sing. | conpotitus, a, um eras |
| III sing. | conpotitus, a, um erat |
| I plur. | conpotiti, ae, a eramus |
| II plur. | conpotiti, ae, a eratis |
| III plur. | conpotiti, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | conpotitus, a, um ero |
| II sing. | conpotitus, a, um eris |
| III sing. | conpotitus, a, um erit |
| I plur. | conpotiti, ae, a erimus |
| II plur. | conpotiti, ae, a eritis |
| III plur. | conpotiti, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | conpŏtĭar |
| II sing. | conpŏtiāris, conpŏtiāre |
| III sing. | conpŏtiātur |
| I plur. | conpŏtiāmur |
| II plur. | conpŏtiamĭni |
| III plur. | conpŏtiantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | conpŏtīrer |
| II sing. | conpŏtirēris, conpotivirēre |
| III sing. | conpŏtirētur |
| I plur. | conpŏtirēmur |
| II plur. | conpŏtirēmini |
| III plur. | conpŏtirentur |
| PARFAIT |
| I sing. | conpotitus, a, um sim |
| II sing. | conpotitus, a, um sis |
| III sing. | conpotitus, a, um sit |
| I plur. | conpotiti, ae, a simus |
| II plur. | conpotiti, ae, a sitis |
| III plur. | conpotiti, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | conpotitus, a, um essem |
| II sing. | conpotitus, a, um esses |
| III sing. | conpotitus, a, um esset |
| I plur. | conpotiti, ae, a essemus |
| II plur. | conpotiti, ae, a essetis |
| III plur. | conpotiti, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | conpŏtīre |
| II plur. | conpŏtimĭni |
| FUTUR |
| II sing. | conpŏtītor |
| III sing. | conpŏtītor |
| II plur. | |
| III plur. | conpŏtiuntor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| conpotitus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| conpŏtīri |
| PARFAIT |
| Singolare: | conpotitus, a, um esse |
| Plurale: | conpotiti, ae, a esse |
| FUTUR |
| conpotitum esse |
| GERUNDIVO |
| conpŏtiendus, a, um |
| SUPIN |
| conpotitu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONPOTIOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|