Déclinaison / Conjugueur latin
conquĭesco - Diathèse active
(conquĭesco, conquĭescis, conquievi, conquĭescĕre, conquietum)
verbe intransitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | conquĭesco |
| II sing. | conquĭescis |
| III sing. | conquĭescit |
| I plur. | conquĭescĭmus |
| II plur. | conquĭescĭtis |
| III plur. | conquĭescunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | conquĭescēbam |
| II sing. | conquĭescēbas |
| III sing. | conquĭescēbat |
| I plur. | conquĭescebāmus |
| II plur. | conquĭescebātis |
| III plur. | conquĭescēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | conquĭescam |
| II sing. | conquĭesces |
| III sing. | conquĭescet |
| I plur. | conquĭescēmus |
| II plur. | conquĭescētis |
| III plur. | conquĭescent |
| PARFAIT |
| I sing. | conquievi |
| II sing. | conquievisti, conquiesti |
| III sing. | conquievit |
| I plur. | conquievĭmus |
| II plur. | conquievistis |
| III plur. | conquievērunt, conquievēre, conquiērint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | conquievĕram |
| II sing. | conquievĕras |
| III sing. | conquievĕrat |
| I plur. | conquieverāmus |
| II plur. | conquieverātis |
| III plur. | conquievĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | conquievĕro |
| II sing. | conquievĕris |
| III sing. | conquievĕrit |
| I plur. | conquieverĭmus |
| II plur. | conquieverĭtis |
| III plur. | conquievĕrint, conquiĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | conquĭescam |
| II sing. | conquĭescas |
| III sing. | conquĭescat |
| I plur. | conquĭescāmus |
| II plur. | conquĭescātis |
| III plur. | conquĭescant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | conquĭescĕrem |
| II sing. | conquĭescĕres |
| III sing. | conquĭescĕret |
| I plur. | conquĭescerēmus |
| II plur. | conquĭescerētis |
| III plur. | conquĭescĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | conquievĕrim |
| II sing. | conquievĕris |
| III sing. | conquievĕrit |
| I plur. | conquieverĭmus |
| II plur. | conquieverĭtis |
| III plur. | conquievĕrint, conquierint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | conquievissem |
| II sing. | conquievisses |
| III sing. | conquievisset |
| I plur. | conquievissēmus |
| II plur. | conquievissētis |
| III plur. | conquievissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | conquĭescĕ |
| II plur. | conquĭescĭte |
| FUTUR |
| II sing. | conquĭescĭto |
| III sing. | conquĭescĭto |
| II plur. | conquĭescitōte |
| III plur. | conquĭescunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| conquĭescens, entis |
| FUTUR |
| conquietūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| conquĭescĕre |
| PARFAIT |
| conquievisse, conquiesse |
| FUTUR |
| Singolare: | conquietūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | conquietūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | conquĭescendi |
| Datif: | conquĭescendo |
| Accusatif: | ad conquĭescendum |
| Ablatif: | conquĭescendo |
| SUPIN |
| conquietum |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONQUIESCO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|