Déclinaison / Conjugueur latin
contempĕro - Diathèse active
(contempĕro, contempĕras, contemperavi, contempĕrāre, contemperatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | contempĕro |
| II sing. | contempĕras |
| III sing. | contempĕrat |
| I plur. | contempĕrāmus |
| II plur. | contempĕrātis |
| III plur. | contempĕrant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | contempĕrābam |
| II sing. | contempĕrābas |
| III sing. | contempĕrābat |
| I plur. | contempĕrabāmus |
| II plur. | contempĕrabātis |
| III plur. | contempĕrābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | contempĕrābo |
| II sing. | contempĕrābis |
| III sing. | contempĕrābit |
| I plur. | contempĕrabĭmus |
| II plur. | contempĕrabĭtis |
| III plur. | contempĕrābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | contemperavi |
| II sing. | contemperavisti |
| III sing. | contemperavit |
| I plur. | contemperavĭmus |
| II plur. | contemperavistis |
| III plur. | contemperavērunt, contemperavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | contemperavĕram |
| II sing. | contemperavĕras |
| III sing. | contemperavĕrat |
| I plur. | contemperaverāmus |
| II plur. | contemperaverātis |
| III plur. | contemperavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | contemperavĕro |
| II sing. | contemperavĕris |
| III sing. | contemperavĕrit |
| I plur. | contemperaverĭmus |
| II plur. | contemperaverĭtis |
| III plur. | contemperavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | contempĕrem |
| II sing. | contempĕres |
| III sing. | contempĕret |
| I plur. | contempĕrēmus |
| II plur. | contempĕrētis |
| III plur. | contempĕrent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | contempĕrārem |
| II sing. | contempĕrāres |
| III sing. | contempĕrāret |
| I plur. | contempĕrarēmus |
| II plur. | contempĕrarētis |
| III plur. | contempĕrārent |
| PARFAIT |
| I sing. | contemperavĕrim |
| II sing. | contemperavĕris |
| III sing. | contemperavĕrit |
| I plur. | contemperaverĭmus |
| II plur. | contemperaverĭtis |
| III plur. | contemperavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | contemperavissem |
| II sing. | contemperavisses |
| III sing. | contemperavisset |
| I plur. | contemperavissēmus |
| II plur. | contemperavissētis |
| III plur. | contemperavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | contempĕra |
| II plur. | contempĕrāte |
| FUTUR |
| II sing. | contempĕrāto |
| III sing. | contempĕrāto |
| II plur. | contempĕratōte |
| III plur. | contempĕranto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| contempĕrans, antis |
| FUTUR |
| contemperatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| contempĕrāre |
| PARFAIT |
| contemperavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | contemperatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | contemperatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | contempĕrandi |
| Datif: | contempĕrando |
| Accusatif: | ad contempĕrandum |
| Ablatif: | contempĕrando |
| SUPIN |
| contemperatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONTEMPERO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|