Déclinaison / Conjugueur latin
convălesco - Diathèse active
(convălesco, convălescis, convălescĕre, convalui)
verbe intransitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | convălesco |
| II sing. | convălescis |
| III sing. | convălescit |
| I plur. | convălescĭmus |
| II plur. | convălescĭtis |
| III plur. | convălescunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | convălescēbam |
| II sing. | convălescēbas |
| III sing. | convălescēbat |
| I plur. | convălescebāmus |
| II plur. | convălescebātis |
| III plur. | convălescēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | convălescam |
| II sing. | convălesces |
| III sing. | convălescet |
| I plur. | convălescēmus |
| II plur. | convălescētis |
| III plur. | convălescent |
| PARFAIT |
| I sing. | convalui |
| II sing. | convaluisti |
| III sing. | convaluit |
| I plur. | convaluĭmus |
| II plur. | convaluistis |
| III plur. | convaluērunt, convaluēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | convaluĕram |
| II sing. | convaluĕras |
| III sing. | convaluĕrat |
| I plur. | convaluerāmus |
| II plur. | convaluerātis |
| III plur. | convaluĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | convaluĕro |
| II sing. | convaluĕris |
| III sing. | convaluĕrit |
| I plur. | convaluerĭmus |
| II plur. | convaluerĭtis |
| III plur. | convaluĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | convălescam |
| II sing. | convălescas |
| III sing. | convălescat |
| I plur. | convălescāmus |
| II plur. | convălescātis |
| III plur. | convălescant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | convălescĕrem |
| II sing. | convălescĕres |
| III sing. | convălescĕret |
| I plur. | convălescerēmus |
| II plur. | convălescerētis |
| III plur. | convălescĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | convaluĕrim |
| II sing. | convaluĕris |
| III sing. | convaluĕrit |
| I plur. | convaluerĭmus |
| II plur. | convaluerĭtis |
| III plur. | convaluĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | convaluissem |
| II sing. | convaluisses |
| III sing. | convaluisset |
| I plur. | convaluissēmus |
| II plur. | convaluissētis |
| III plur. | convaluissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | convălescĕ |
| II plur. | convălescĭte |
| FUTUR |
| II sing. | convălescĭto |
| III sing. | convălescĭto |
| II plur. | convălescitōte |
| III plur. | convălescunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| convălescens, entis |
| FUTUR |
| |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| convălescĕre |
| PARFAIT |
| convaluisse |
| FUTUR |
| Singolare: | |
| Plurale: | |
| GERUNDIF |
| Génitif: | convălescendi |
| Datif: | convălescendo |
| Accusatif: | ad convălescendum |
| Ablatif: | convălescendo |
| SUPIN |
| |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONVALESCO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|