Déclinaison / Conjugueur latin
convŏmor - Diathèse passive
(convŏmo, convŏmis, convomui, convŏmĕre, convomitum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | convŏmor |
| II sing. | convŏmĕris, convŏmĕre |
| III sing. | convŏmĭtur |
| I plur. | convŏmĭmur |
| II plur. | convŏmimĭni |
| III plur. | convŏmuntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | convŏmēbar |
| II sing. | convŏmebāris, convŏmebāre |
| III sing. | convŏmebātur |
| I plur. | convŏmebāmur |
| II plur. | convŏmebamĭni |
| III plur. | convŏmebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | convŏmar |
| II sing. | convŏmēris, convŏmēre |
| III sing. | convŏmētur |
| I plur. | convŏmēmur |
| II plur. | convŏmemĭni |
| III plur. | convŏmentur |
| PARFAIT |
| I sing. | convomitus, a, um sum |
| II sing. | convomitus, a, um es |
| III sing. | convomitus, a, um est |
| I plur. | convomiti, ae, a sumus |
| II plur. | convomiti, ae, a estis |
| III plur. | convomiti, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | convomitus, a, um eram |
| II sing. | convomitus, a, um eras |
| III sing. | convomitus, a, um erat |
| I plur. | convomiti, ae, a eramus |
| II plur. | convomiti, ae, a eratis |
| III plur. | convomiti, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | convomitus, a, um ero |
| II sing. | convomitus, a, um eris |
| III sing. | convomitus, a, um erit |
| I plur. | convomiti, ae, a erimus |
| II plur. | convomiti, ae, a eritis |
| III plur. | convomiti, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | convŏmar |
| II sing. | convŏmāris, convŏmāre |
| III sing. | convŏmātur |
| I plur. | convŏmāmur |
| II plur. | convŏmamĭni |
| III plur. | convŏmantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | convŏmĕrer |
| II sing. | convŏmerēris, convŏmerēre |
| III sing. | convŏmerētur |
| I plur. | convŏmerēmur |
| II plur. | convŏmeremĭni |
| III plur. | convŏmerentur |
| PARFAIT |
| I sing. | convomitus, a, um sim |
| II sing. | convomitus, a, um sis |
| III sing. | convomitus, a, um sit |
| I plur. | convomiti, ae, a simus |
| II plur. | convomiti, ae, a sitis |
| III plur. | convomiti, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | convomitus, a, um essem |
| II sing. | convomitus, a, um esses |
| III sing. | convomitus, a, um esset |
| I plur. | convomiti, ae, a essemus |
| II plur. | convomiti, ae, a essetis |
| III plur. | convomiti, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | convŏmĕre |
| II plur. | convŏmimĭni |
| FUTUR |
| II sing. | convŏmĭtor |
| III sing. | convŏmĭtor |
| II plur. | |
| III plur. | convŏmuntor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| convomitus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| convŏmi |
| PARFAIT |
| Singolare: | convomitus, a, um esse |
| Plurale: | convomiti, ae, a esse |
| FUTUR |
| convomitum esse |
| GERUNDIVO |
| convŏmendus, a, um |
| SUPIN |
| convomitu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONVOMOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|