Déclinaison / Conjugueur latin
convorto - Diathèse active
(convorto, convortis, convorti, convortĕre, convorsum)
verbe transitif e intransitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | convorto |
| II sing. | convortis |
| III sing. | convortit |
| I plur. | convortĭmus |
| II plur. | convortĭtis |
| III plur. | convortunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | convortēbam |
| II sing. | convortēbas |
| III sing. | convortēbat |
| I plur. | convortebāmus |
| II plur. | convortebātis |
| III plur. | convortēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | convortam |
| II sing. | convortes |
| III sing. | convortet |
| I plur. | convortēmus |
| II plur. | convortētis |
| III plur. | convortent |
| PARFAIT |
| I sing. | convorti |
| II sing. | convortisti |
| III sing. | convortit |
| I plur. | convortĭmus |
| II plur. | convortistis |
| III plur. | convortērunt, convortēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | convortĕram |
| II sing. | convortĕras |
| III sing. | convortĕrat |
| I plur. | convorterāmus |
| II plur. | convorterātis |
| III plur. | convortĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | convortĕro |
| II sing. | convortĕris |
| III sing. | convortĕrit |
| I plur. | convorterĭmus |
| II plur. | convorterĭtis |
| III plur. | convortĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | convortam |
| II sing. | convortas |
| III sing. | convortat |
| I plur. | convortāmus |
| II plur. | convortātis |
| III plur. | convortant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | convortĕrem |
| II sing. | convortĕres |
| III sing. | convortĕret |
| I plur. | convorterēmus |
| II plur. | convorterētis |
| III plur. | convortĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | convortĕrim |
| II sing. | convortĕris |
| III sing. | convortĕrit |
| I plur. | convorterĭmus |
| II plur. | convorterĭtis |
| III plur. | convortĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | convortissem |
| II sing. | convortisses |
| III sing. | convortisset |
| I plur. | convortissēmus |
| II plur. | convortissētis |
| III plur. | convortissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | convortĕ |
| II plur. | convortĭte |
| FUTUR |
| II sing. | convortĭto |
| III sing. | convortĭto |
| II plur. | convortitōte |
| III plur. | convortunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| convortens, entis |
| FUTUR |
| convorsūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| convortĕre |
| PARFAIT |
| convortisse |
| FUTUR |
| Singolare: | convorsūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | convorsūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | convortendi |
| Datif: | convortendo |
| Accusatif: | ad convortendum |
| Ablatif: | convortendo |
| SUPIN |
| convorsum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONVORTO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|