Déclinaison / Conjugueur latin
dēiĕro - Diathèse active
(dēiĕro, dēiĕras, deieravi, dēiĕrāre, deieratum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | dēiĕro |
| II sing. | dēiĕras |
| III sing. | dēiĕrat |
| I plur. | dēiĕrāmus |
| II plur. | dēiĕrātis |
| III plur. | dēiĕrant, dēiĕrantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēiĕrābam |
| II sing. | dēiĕrābas |
| III sing. | dēiĕrābat |
| I plur. | dēiĕrabāmus |
| II plur. | dēiĕrabātis |
| III plur. | dēiĕrābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dēiĕrābo |
| II sing. | dēiĕrābis |
| III sing. | dēiĕrābit |
| I plur. | dēiĕrabĭmus |
| II plur. | dēiĕrabĭtis |
| III plur. | dēiĕrābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | deieravi |
| II sing. | deieravisti |
| III sing. | deieravit |
| I plur. | deieravĭmus |
| II plur. | deieravistis |
| III plur. | deieravēreunt, deieravēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | deieravĕram |
| II sing. | deieravĕras |
| III sing. | deieravĕrat |
| I plur. | deieraverāmus |
| II plur. | deieraverātis |
| III plur. | deieravĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | deieravĕro |
| II sing. | deieravĕris |
| III sing. | deieravĕrit |
| I plur. | deieraverĭmus |
| II plur. | deieraverĭtis |
| III plur. | deieravĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | dēiĕrem |
| II sing. | dēiĕres |
| III sing. | dēiĕret |
| I plur. | dēiĕrēmus |
| II plur. | dēiĕrētis |
| III plur. | dēiĕrent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēiĕrārem |
| II sing. | dēiĕrāres |
| III sing. | dēiĕrāret |
| I plur. | dēiĕrarēmus |
| II plur. | dēiĕrarētis |
| III plur. | dēiĕrārent |
| PARFAIT |
| I sing. | deieravĕrim |
| II sing. | deieravĕris |
| III sing. | deieravĕrit |
| I plur. | deieraverĭmus |
| II plur. | deieraverĭtis |
| III plur. | deieravĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | deieravissem |
| II sing. | deieravisses |
| III sing. | deieravisset |
| I plur. | deieravissēmus |
| II plur. | deieravissētis |
| III plur. | deieravissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dēiĕra |
| II plur. | dēiĕrāte |
| FUTUR |
| II sing. | dēiĕrāto |
| III sing. | dēiĕrāto |
| II plur. | dēiĕratōte |
| III plur. | dēiĕranto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| dēiĕrans, antis |
| FUTUR |
| deieratūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| dēiĕrāre |
| PARFAIT |
| deieravisse |
| FUTUR |
| Singolare: | deieratūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | deieratūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | dēiĕrandi |
| Datif: | dēiĕrando |
| Accusatif: | ad dēiĕrandum |
| Ablatif: | dēiĕrando |
| SUPIN |
| deieratum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DEIERO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|