Déclinaison / Conjugueur latin
dērŏgo - Diathèse active
(dērŏgo, dērŏgas, derogavi, dērŏgāre, derogatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | dērŏgo |
| II sing. | dērŏgas |
| III sing. | dērŏgat |
| I plur. | dērŏgāmus |
| II plur. | dērŏgātis |
| III plur. | dērŏgant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dērŏgābam |
| II sing. | dērŏgābas |
| III sing. | dērŏgābat |
| I plur. | dērŏgabāmus |
| II plur. | dērŏgabātis |
| III plur. | dērŏgābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dērŏgābo |
| II sing. | dērŏgābis |
| III sing. | dērŏgābit |
| I plur. | dērŏgabĭmus |
| II plur. | dērŏgabĭtis |
| III plur. | dērŏgābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | derogavi |
| II sing. | derogavisti |
| III sing. | derogavit |
| I plur. | derogavĭmus |
| II plur. | derogavistis |
| III plur. | derogavēreunt, derogavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | derogavĕram |
| II sing. | derogavĕras |
| III sing. | derogavĕrat |
| I plur. | derogaverāmus |
| II plur. | derogaverātis |
| III plur. | derogavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | derogavĕro |
| II sing. | derogavĕris |
| III sing. | derogavĕrit |
| I plur. | derogaverĭmus |
| II plur. | derogaverĭtis |
| III plur. | derogavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | dērŏgem |
| II sing. | dērŏges |
| III sing. | dērŏget |
| I plur. | dērŏgēmus |
| II plur. | dērŏgētis |
| III plur. | dērŏgent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dērŏgārem |
| II sing. | dērŏgāres |
| III sing. | dērŏgāret |
| I plur. | dērŏgarēmus |
| II plur. | dērŏgarētis |
| III plur. | dērŏgārent |
| PARFAIT |
| I sing. | derogavĕrim |
| II sing. | derogavĕris |
| III sing. | derogavĕrit |
| I plur. | derogaverĭmus |
| II plur. | derogaverĭtis |
| III plur. | derogavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | derogavissem |
| II sing. | derogavisses |
| III sing. | derogavisset |
| I plur. | derogavissēmus |
| II plur. | derogavissētis |
| III plur. | derogavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dērŏga |
| II plur. | dērŏgāte |
| FUTUR |
| II sing. | dērŏgāto |
| III sing. | dērŏgāto |
| II plur. | dērŏgatōte |
| III plur. | dērŏganto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| dērŏgans, antis |
| FUTUR |
| derogatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| dērŏgāre |
| PARFAIT |
| derogavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | derogatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | derogatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | dērŏgandi |
| Datif: | dērŏgando |
| Accusatif: | ad dērŏgandum |
| Ablatif: | dērŏgando |
| SUPIN |
| derogatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DEROGO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|