Déclinaison / Conjugueur latin
dēruncĭnor - Diathèse passive
(dēruncĭno, dēruncĭnas, deruncinavi, dēruncĭnāre, deruncinatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | dēruncĭnor |
| II sing. | dēruncĭnāris, dēruncĭnāre |
| III sing. | dēruncĭnātur |
| I plur. | dēruncĭnāmur |
| II plur. | dēruncĭnamĭni |
| III plur. | dēruncĭnantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēruncĭnābar |
| II sing. | dēruncĭnabāris, dēruncĭnabāre |
| III sing. | dēruncĭnabātur |
| I plur. | dēruncĭnabāmur |
| II plur. | dēruncĭnabamĭni |
| III plur. | dēruncĭnabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dēruncĭnābor |
| II sing. | dēruncĭnabĕris, dēruncĭnabĕre |
| III sing. | dēruncĭnabĭtur |
| I plur. | dēruncĭnabĭmur |
| II plur. | dēruncĭnabimĭni |
| III plur. | dēruncĭnabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | deruncinatus, a, um sum |
| II sing. | deruncinatus, a, um es |
| III sing. | deruncinatus, a, um est |
| I plur. | deruncinati, ae, a sumus |
| II plur. | deruncinati, ae, a estis |
| III plur. | deruncinati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | deruncinatus, a, um eram |
| II sing. | deruncinatus, a, um eras |
| III sing. | deruncinatus, a, um erat |
| I plur. | deruncinati, ae, a eramus |
| II plur. | deruncinati, ae, a eratis |
| III plur. | deruncinati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | deruncinatus, a, um ero |
| II sing. | deruncinatus, a, um eris |
| III sing. | deruncinatus, a, um erit |
| I plur. | deruncinati, ae, a erimus |
| II plur. | deruncinati, ae, a eritis |
| III plur. | deruncinati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | dēruncĭner |
| II sing. | dēruncĭnēris, dēruncĭnēre |
| III sing. | dēruncĭnētur |
| I plur. | dēruncĭnēmur |
| II plur. | dēruncĭnemĭni |
| III plur. | dēruncĭnentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dēruncĭnārer |
| II sing. | dēruncĭnarēris, dēruncĭnarēre |
| III sing. | dēruncĭnarētur |
| I plur. | dēruncĭnarēmur |
| II plur. | dēruncĭnaremĭni |
| III plur. | dēruncĭnarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | deruncinatus, a, um sim |
| II sing. | deruncinatus, a, um sis |
| III sing. | deruncinatus, a, um sit |
| I plur. | deruncinati, ae, a simus |
| II plur. | deruncinati, ae, a sitis |
| III plur. | deruncinati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | deruncinatus, a, um essem |
| II sing. | deruncinatus, a, um esses |
| III sing. | deruncinatus, a, um esset |
| I plur. | deruncinati, ae, a essemus |
| II plur. | deruncinati, ae, a essetis |
| III plur. | deruncinati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dēruncĭnāre |
| II plur. | dēruncĭnamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | dēruncĭnātor |
| III sing. | dēruncĭnātor |
| II plur. | |
| III plur. | dēruncĭnantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| deruncinatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| dēruncĭnāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | deruncinatus, a, um esse |
| Plurale: | deruncinati, ae, a esse |
| FUTUR |
| deruncinatum esse |
| GERUNDIVO |
| dēruncĭnandus, a, um | |