Déclinaison / Conjugueur latin
discurro - Diathèse active
(discurro, discurris, discurri, discurrĕre, discursum)
verbe transitif e intransitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | discurro |
| II sing. | discurris |
| III sing. | discurrit |
| I plur. | discurrĭmus |
| II plur. | discurrĭtis |
| III plur. | discurrunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | discurrēbam |
| II sing. | discurrēbas |
| III sing. | discurrēbat |
| I plur. | discurrebāmus |
| II plur. | discurrebātis |
| III plur. | discurrēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | discurram |
| II sing. | discurres |
| III sing. | discurret |
| I plur. | discurrēmus |
| II plur. | discurrētis |
| III plur. | discurrent |
| PARFAIT |
| I sing. | discurri o discucurri |
| II sing. | discurristi o discucurristi |
| III sing. | discurrit o discucurrit |
| I plur. | discurrĭmus o discucurrĭmus |
| II plur. | discurristis o discucurristis |
| III plur. | discurrērunt o discucurrērunt, ēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | discurrĕram o discucurrĕram |
| II sing. | discurrĕras o discucurrĕras |
| III sing. | discurrĕrat o discucurrĕrat |
| I plur. | discurrerāmus o discucurrerāmus |
| II plur. | discurrerātis o discucurrerātis |
| III plur. | discurrĕrant o discucurrĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | discurrĕro o discucurrĕro |
| II sing. | discurrĕris o discucurrĕris |
| III sing. | discurrĕrit o discucurrĕrit |
| I plur. | discurrerĭmus o discucurrerĭmus |
| II plur. | discurrerĭtis o discucurrerĭtis |
| III plur. | discurrĕrint o discucurrĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | discurram |
| II sing. | discurras |
| III sing. | discurrat |
| I plur. | discurrāmus |
| II plur. | discurrātis |
| III plur. | discurrant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | discurrĕrem |
| II sing. | discurrĕres |
| III sing. | discurrĕret |
| I plur. | discurrerēmus |
| II plur. | discurrerētis |
| III plur. | discurrĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | discurrĕrim o discucurrĕrim |
| II sing. | discurrĕris o discucurrĕris |
| III sing. | discurrĕrit o discucurrĕrit |
| I plur. | discurrerĭmus o discucurrerĭmus |
| II plur. | discurrerĭtis o discucurrerĭtis |
| III plur. | discurrĕrint o discucurrĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | discurrissem o discucurrissem |
| II sing. | discurrisses o discucurrisses |
| III sing. | discurrisset o discucurrisset |
| I plur. | discurrissēmus o discucurrissēmus |
| II plur. | discurrissētis o discucurrissētis |
| III plur. | discurrissent o discucurrissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | discurrĕ |
| II plur. | discurrĭte |
| FUTUR |
| II sing. | discurrĭto |
| III sing. | discurrĭto |
| II plur. | discurritōte |
| III plur. | discurrunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| discurrens, entis |
| FUTUR |
| discursūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| discurrĕre |
| PARFAIT |
| discurrisse o discucurrisse |
| FUTUR |
| Singolare: | discursūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | discursūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | discurrendi |
| Datif: | discurrendo |
| Accusatif: | ad discurrendum |
| Ablatif: | discurrendo |
| SUPIN |
| discursum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DISCURRO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|