Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | dispertĭo |
| II sing. | dispertis |
| III sing. | dispertit |
| I plur. | dispertīmus |
| II plur. | dispertītis |
| III plur. | dispertĭunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dispertiēbam |
| II sing. | dispertiēbas |
| III sing. | dispertiēbat |
| I plur. | dispertiebāmus |
| II plur. | dispertiebātis |
| III plur. | dispertiēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dispertĭam |
| II sing. | dispertĭes |
| III sing. | dispertĭet |
| I plur. | dispertiēmus |
| II plur. | dispertiētis |
| III plur. | dispertĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | dispertii o dispertivi |
| II sing. | dispertiisti o dispertivisti |
| III sing. | dispertiit o dispertivit |
| I plur. | dispertiĭmus o dispertivĭmus |
| II plur. | dispertiistis o dispertivistis |
| III plur. | dispertiērunt o dispertivērunt, ēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | dispertiĕram o dispertivĕram |
| II sing. | dispertiĕras o dispertivĕras |
| III sing. | dispertiĕrat o dispertivĕrat |
| I plur. | dispertierāmus o dispertiverāmus |
| II plur. | dispertierātis o dispertiverātis |
| III plur. | dispertiĕrant o dispertivĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | dispertiĕro o dispertivĕro |
| II sing. | dispertiĕris o dispertivĕris |
| III sing. | dispertiĕrit o dispertivĕrit |
| I plur. | dispertierĭmus o dispertiverĭmus |
| II plur. | dispertierĭtis o dispertiverĭtis |
| III plur. | dispertiĕrint o dispertivĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | dispertĭam |
| II sing. | dispertĭas |
| III sing. | dispertĭat |
| I plur. | dispertiāmus |
| II plur. | dispertiātis |
| III plur. | dispertĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dispertīrem |
| II sing. | dispertīres |
| III sing. | dispertīret |
| I plur. | dispertirēmus |
| II plur. | dispertirētis |
| III plur. | dispertīrent |
| PARFAIT |
| I sing. | dispertiĕrim o dispertivĕrim |
| II sing. | dispertiĕris o dispertivĕris |
| III sing. | dispertiĕrit o dispertivĕrit |
| I plur. | dispertierĭmus o dispertiverĭmus |
| II plur. | dispertierĭtis o dispertiverĭtis |
| III plur. | dispertiĕrint o dispertivĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | dispertiissem o dispertivissem |
| II sing. | dispertiisses o dispertivisses |
| III sing. | dispertiisset o dispertivisset |
| I plur. | dispertiissēmus o dispertivissēmus |
| II plur. | dispertiissētis o dispertivissētis |
| III plur. | dispertiissent o dispertivissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | disperti |
| II plur. | dispertīte |
| FUTUR |
| II sing. | dispertīto |
| III sing. | dispertīto |
| II plur. | dispertitōte |
| III plur. | dispertiunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| dispertiens, ientis |
| FUTUR |
| |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| dispertīre |
| PARFAIT |
| dispertiisse o dispertivisse |
| FUTUR |
| Singolare: | |
| Plurale: | |
| GERUNDIF |
| Génitif: | dispertiendi |
| Datif: | dispertiendo |
| Accusatif: | ad dispertiendum |
| Ablatif: | dispertiendo |
| SUPIN |
| |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DISPERTIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|