Déclinaison / Conjugueur latin
dispertĭor - Diathèse active
(dispertĭor, dispertīris, dispertīri, dispertitus, dispertitum)
verbe transitif déponent IV conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| FORME DÉPONENTE: |
| INDICATIF |
| PRÉSENT |
| I sing. | dispertĭor |
| II sing. | dispertīris, dispertīre |
| III sing. | dispertītur |
| I plur. | dispertīmur |
| II plur. | dispertimĭni |
| III plur. | dispertiuntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dispertiēbar |
| II sing. | dispertiebāris, dispertiebāre |
| III sing. | dispertiebātur |
| I plur. | dispertiebāmur |
| II plur. | dispertiebamĭni |
| III plur. | dispertiebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dispertĭar |
| II sing. | dispertiēris, dispertiēre |
| III sing. | dispertiētur |
| I plur. | dispertiēmur |
| II plur. | dispertiemĭni |
| III plur. | dispertientur |
| PARFAIT |
| I sing. | dispertitus, a, um sum |
| II sing. | dispertitus, a, um es |
| III sing. | dispertitus, a, um est |
| I plur. | dispertiti, ae, a sumus |
| II plur. | dispertiti, ae, a estis |
| III plur. | dispertiti, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | dispertitus, a, um eram |
| II sing. | dispertitus, a, um eras |
| III sing. | dispertitus, a, um erat |
| I plur. | dispertiti, ae, a eramus |
| II plur. | dispertiti, ae, a eratis |
| III plur. | dispertiti, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | dispertitus, a, um ero |
| II sing. | dispertitus, a, um eris |
| III sing. | dispertitus, a, um erit |
| I plur. | dispertiti, ae, a erimus |
| II plur. | dispertiti, ae, a eritis |
| III plur. | dispertiti, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | dispertĭar |
| II sing. | dispertiāris, dispertiāre |
| III sing. | dispertiātur |
| I plur. | dispertiāmur |
| II plur. | dispertiamĭni |
| III plur. | dispertiantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dispertīrer |
| II sing. | dispertirēris, dispertirēre |
| III sing. | dispertirētur |
| I plur. | dispertirēmur |
| II plur. | dispertirēmini |
| III plur. | dispertirentur |
| PARFAIT |
| I sing. | dispertitus, a, um sim |
| II sing. | dispertitus, a, um sis |
| III sing. | dispertitus, a, um sit |
| I plur. | dispertiti, ae, a simus |
| II plur. | dispertiti, ae, a sitis |
| III plur. | dispertiti, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | dispertitus, a, um essem |
| II sing. | dispertitus, a, um esses |
| III sing. | dispertitus, a, um esset |
| I plur. | dispertiti, ae, a essemus |
| II plur. | dispertiti, ae, a essetis |
| III plur. | dispertiti, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dispertīre |
| II plur. | dispertimĭni |
| FUTUR |
| II sing. | dispertītor |
| III sing. | dispertītor |
| II plur. | |
| III plur. | dispertiuntor |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| dispertīri |
| PARFAIT |
| Singolare: | dispertitus, a, um esse |
| Plurale: | dispertiti, ae, a esse |
| FUTUR |
| Singolare: | dispertitūrūm, am, ūm |
| Plurale: | dispertitūros, as, a |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| dispertiens, ientis |
| FUTUR |
| dispertitūrūs, a, ūm |
| SUPIN |
| Attivo: | dispertitum |
| Passivo: | dispertitu |
| GERUNDIF |
| Génitif: | dispertiendi |
| Datif: | dispertiendo |
| Accusatif: | ad dispertiendum |
| Ablatif: | dispertiendo |
| |
| GERUNDIVO |
| dispertiendus, a, um |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DISPERTIOR200}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|