Déclinaison / Conjugueur latin
dispŭto - Diathèse active
(dispŭto, dispŭtas, disputavi, dispŭtāre, disputatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | dispŭto |
| II sing. | dispŭtas |
| III sing. | dispŭtat |
| I plur. | dispŭtāmus |
| II plur. | dispŭtātis |
| III plur. | dispŭtant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dispŭtābam |
| II sing. | dispŭtābas |
| III sing. | dispŭtābat |
| I plur. | dispŭtabāmus |
| II plur. | dispŭtabātis |
| III plur. | dispŭtābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dispŭtābo |
| II sing. | dispŭtābis |
| III sing. | dispŭtābit |
| I plur. | dispŭtabĭmus |
| II plur. | dispŭtabĭtis |
| III plur. | dispŭtābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | disputavi |
| II sing. | disputavisti |
| III sing. | disputavit |
| I plur. | disputavĭmus |
| II plur. | disputavistis |
| III plur. | disputavēreunt, disputavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | disputavĕram |
| II sing. | disputavĕras |
| III sing. | disputavĕrat |
| I plur. | disputaverāmus |
| II plur. | disputaverātis |
| III plur. | disputavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | disputavĕro |
| II sing. | disputavĕris |
| III sing. | disputavĕrit |
| I plur. | disputaverĭmus |
| II plur. | disputaverĭtis |
| III plur. | disputavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | dispŭtem |
| II sing. | dispŭtes |
| III sing. | dispŭtet |
| I plur. | dispŭtēmus |
| II plur. | dispŭtētis |
| III plur. | dispŭtent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dispŭtārem |
| II sing. | dispŭtāres |
| III sing. | dispŭtāret |
| I plur. | dispŭtarēmus |
| II plur. | dispŭtarētis |
| III plur. | dispŭtārent |
| PARFAIT |
| I sing. | disputavĕrim |
| II sing. | disputavĕris |
| III sing. | disputavĕrit |
| I plur. | disputaverĭmus |
| II plur. | disputaverĭtis |
| III plur. | disputavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | disputavissem |
| II sing. | disputavisses |
| III sing. | disputavisset |
| I plur. | disputavissēmus |
| II plur. | disputavissētis |
| III plur. | disputavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dispŭta |
| II plur. | dispŭtāte |
| FUTUR |
| II sing. | dispŭtāto |
| III sing. | dispŭtāto |
| II plur. | dispŭtatōte |
| III plur. | dispŭtanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| dispŭtans, antis |
| FUTUR |
| disputatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| dispŭtāre |
| PARFAIT |
| disputavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | disputatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | disputatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | dispŭtandi |
| Datif: | dispŭtando |
| Accusatif: | ad dispŭtandum |
| Ablatif: | dispŭtando |
| SUPIN |
| disputatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DISPUTO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|