Déclinaison / Conjugueur latin
disquamor - Diathèse passive
(disquamo, disquamas, disquamavi, disquamāre, disquamatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | disquamor |
| II sing. | disquamāris, disquamāre |
| III sing. | disquamātur |
| I plur. | disquamāmur |
| II plur. | disquamamĭni |
| III plur. | disquamantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | disquamābar |
| II sing. | disquamabāris, disquamabāre |
| III sing. | disquamabātur |
| I plur. | disquamabāmur |
| II plur. | disquamabamĭni |
| III plur. | disquamabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | disquamābor |
| II sing. | disquamabĕris, disquamabĕre |
| III sing. | disquamabĭtur |
| I plur. | disquamabĭmur |
| II plur. | disquamabimĭni |
| III plur. | disquamabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | disquamatus, a, um sum |
| II sing. | disquamatus, a, um es |
| III sing. | disquamatus, a, um est |
| I plur. | disquamati, ae, a sumus |
| II plur. | disquamati, ae, a estis |
| III plur. | disquamati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | disquamatus, a, um eram |
| II sing. | disquamatus, a, um eras |
| III sing. | disquamatus, a, um erat |
| I plur. | disquamati, ae, a eramus |
| II plur. | disquamati, ae, a eratis |
| III plur. | disquamati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | disquamatus, a, um ero |
| II sing. | disquamatus, a, um eris |
| III sing. | disquamatus, a, um erit |
| I plur. | disquamati, ae, a erimus |
| II plur. | disquamati, ae, a eritis |
| III plur. | disquamati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | disquamer |
| II sing. | disquamēris, disquamēre |
| III sing. | disquamētur |
| I plur. | disquamēmur |
| II plur. | disquamemĭni |
| III plur. | disquamentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | disquamārer |
| II sing. | disquamarēris, disquamarēre |
| III sing. | disquamarētur |
| I plur. | disquamarēmur |
| II plur. | disquamaremĭni |
| III plur. | disquamarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | disquamatus, a, um sim |
| II sing. | disquamatus, a, um sis |
| III sing. | disquamatus, a, um sit |
| I plur. | disquamati, ae, a simus |
| II plur. | disquamati, ae, a sitis |
| III plur. | disquamati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | disquamatus, a, um essem |
| II sing. | disquamatus, a, um esses |
| III sing. | disquamatus, a, um esset |
| I plur. | disquamati, ae, a essemus |
| II plur. | disquamati, ae, a essetis |
| III plur. | disquamati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | disquamāre |
| II plur. | disquamamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | disquamātor |
| III sing. | disquamātor |
| II plur. | |
| III plur. | disquamantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| disquamatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| disquamāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | disquamatus, a, um esse |
| Plurale: | disquamati, ae, a esse |
| FUTUR |
| disquamatum esse |
| GERUNDIVO |
| disquamandus, a, um | |