Déclinaison / Conjugueur latin
dissolvo - Diathèse active
(dissolvo, dissolvis, dissolvi, dissolvĕre, dissolutum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | dissolvo |
| II sing. | dissolvis |
| III sing. | dissolvit |
| I plur. | dissolvĭmus |
| II plur. | dissolvĭtis |
| III plur. | dissolvunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dissolvēbam |
| II sing. | dissolvēbas |
| III sing. | dissolvēbat |
| I plur. | dissolvebāmus |
| II plur. | dissolvebātis |
| III plur. | dissolvēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dissolvam |
| II sing. | dissolves |
| III sing. | dissolvet |
| I plur. | dissolvēmus |
| II plur. | dissolvētis |
| III plur. | dissolvent |
| PARFAIT |
| I sing. | dissolvi |
| II sing. | dissolvisti |
| III sing. | dissolvit |
| I plur. | dissolvĭmus |
| II plur. | dissolvistis |
| III plur. | dissolvērunt, dissolvēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | dissolvĕram |
| II sing. | dissolvĕras |
| III sing. | dissolvĕrat |
| I plur. | dissolverāmus |
| II plur. | dissolverātis |
| III plur. | dissolvĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | dissolvĕro |
| II sing. | dissolvĕris |
| III sing. | dissolvĕrit |
| I plur. | dissolverĭmus |
| II plur. | dissolverĭtis |
| III plur. | dissolvĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | dissolvam |
| II sing. | dissolvas |
| III sing. | dissolvat |
| I plur. | dissolvāmus |
| II plur. | dissolvātis |
| III plur. | dissolvant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dissolvĕrem |
| II sing. | dissolvĕres |
| III sing. | dissolvĕret |
| I plur. | dissolverēmus |
| II plur. | dissolverētis |
| III plur. | dissolvĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | dissolvĕrim |
| II sing. | dissolvĕris |
| III sing. | dissolvĕrit |
| I plur. | dissolverĭmus |
| II plur. | dissolverĭtis |
| III plur. | dissolvĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | dissolvissem |
| II sing. | dissolvisses |
| III sing. | dissolvisset |
| I plur. | dissolvissēmus |
| II plur. | dissolvissētis |
| III plur. | dissolvissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dissolvĕ |
| II plur. | dissolvĭte |
| FUTUR |
| II sing. | dissolvĭto |
| III sing. | dissolvĭto |
| II plur. | dissolvitōte |
| III plur. | dissolvunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| dissolvens, entis |
| FUTUR |
| dissolutūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| dissolvĕre |
| PARFAIT |
| dissolvisse |
| FUTUR |
| Singolare: | dissolutūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | dissolutūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | dissolvendi |
| Datif: | dissolvendo |
| Accusatif: | ad dissolvendum |
| Ablatif: | dissolvendo |
| SUPIN |
| dissolutum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DISSOLVO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|