Déclinaison / Conjugueur latin
dissolvor - Diathèse passive
(dissolvo, dissolvis, dissolvi, dissolvĕre, dissolutum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | dissolvor |
| II sing. | dissolvĕris, dissolvĕre |
| III sing. | dissolvĭtur |
| I plur. | dissolvĭmur |
| II plur. | dissolvimĭni |
| III plur. | dissolvuntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dissolvēbar |
| II sing. | dissolvebāris, dissolvebāre |
| III sing. | dissolvebātur |
| I plur. | dissolvebāmur |
| II plur. | dissolvebamĭni |
| III plur. | dissolvebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dissolvar |
| II sing. | dissolvēris, dissolvēre |
| III sing. | dissolvētur |
| I plur. | dissolvēmur |
| II plur. | dissolvemĭni |
| III plur. | dissolventur |
| PARFAIT |
| I sing. | dissolutus, a, um sum |
| II sing. | dissolutus, a, um es |
| III sing. | dissolutus, a, um est |
| I plur. | dissoluti, ae, a sumus |
| II plur. | dissoluti, ae, a estis |
| III plur. | dissoluti, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | dissolutus, a, um eram |
| II sing. | dissolutus, a, um eras |
| III sing. | dissolutus, a, um erat |
| I plur. | dissoluti, ae, a eramus |
| II plur. | dissoluti, ae, a eratis |
| III plur. | dissoluti, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | dissolutus, a, um ero |
| II sing. | dissolutus, a, um eris |
| III sing. | dissolutus, a, um erit |
| I plur. | dissoluti, ae, a erimus |
| II plur. | dissoluti, ae, a eritis |
| III plur. | dissoluti, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | dissolvar |
| II sing. | dissolvāris, dissolvāre |
| III sing. | dissolvātur |
| I plur. | dissolvāmur |
| II plur. | dissolvamĭni |
| III plur. | dissolvantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dissolvĕrer |
| II sing. | dissolverēris, dissolverēre |
| III sing. | dissolverētur |
| I plur. | dissolverēmur |
| II plur. | dissolveremĭni |
| III plur. | dissolverentur |
| PARFAIT |
| I sing. | dissolutus, a, um sim |
| II sing. | dissolutus, a, um sis |
| III sing. | dissolutus, a, um sit |
| I plur. | dissoluti, ae, a simus |
| II plur. | dissoluti, ae, a sitis |
| III plur. | dissoluti, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | dissolutus, a, um essem |
| II sing. | dissolutus, a, um esses |
| III sing. | dissolutus, a, um esset |
| I plur. | dissoluti, ae, a essemus |
| II plur. | dissoluti, ae, a essetis |
| III plur. | dissoluti, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | dissolvĕre |
| II plur. | dissolvimĭni |
| FUTUR |
| II sing. | dissolvĭtor |
| III sing. | dissolvĭtor |
| II plur. | |
| III plur. | dissolvuntor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| dissolutus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| dissolvi |
| PARFAIT |
| Singolare: | dissolutus, a, um esse |
| Plurale: | dissoluti, ae, a esse |
| FUTUR |
| dissolutum esse |
| GERUNDIVO |
| dissolvendus, a, um |
| SUPIN |
| dissolutu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DISSOLVOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|